دیپلماسی سلامت در دوران همه گیری کووید-19.

مفهوم کلی دیپلماسی جهانی بهداشت شامل توصیف و تبیین شیوه هایی با هدف افزایش هماهنگی کشورها به منظور بهبود سلامت جهانی برای اولین بار در سال 1851 میلادی در اولین کنفرانس بهداشت کشورهای اروپایی پدید آمده است. دیپلماسی سلامت در سال های اخیر به عنوان سازوکار بین المللی دولت ها در مواجهه با تهدیدات سلامت جهانی به یکی از اولویت های اصلی جوامع در حوزه سیاست خارجی مبدل شده است و در دسته دیپلماسی های غیررسمی قرار می گیرد. در واقع دیپلماسی سلامت در دوران همه گیری کووید-19 به عنوان یک هنر و یک روش در راستای روابط بین الملل بیش از پیش اهمیت یافته و به عنوان سازوکاری فراملی در جهت کنترل آسیب های جهانی سلامت، زمینه ای را برای کارآزمایی کشورها از جمله کشورهای در حال توسعه را فراهم نموده است. با توجه به جایگاه راهبردی و نیاز حیاتی ایران به توسعه دیپلماسی سلامت در عرصه جهانی، نیازمند همکاری و هم اندیشی بیش از پیش سیاستگذاران، فعالان سیاسی در حوزه روابط بین الملل، متخصصان در حوزه اقتصاد و مدیریت نظام سلامت به منظور تدوین الگویی کارآمد برای حضوری فعال در عرصه حل و فصل مسایل حیاتی نظام سلامت است تا بتوان از ظرفیت ها و پتانسیل های موجود در این حوزه بیشترین منافع را در جهت صیانت از سلامت جامعه در شرایط بحران و تحریم کسب نمود.