تاثیرات زغال زیستی باگاس نیشکر و زئوپلانت بر ویژگی های فیزیکی خاک های آلوده به هیدروکربن های نفتی (TPHs)

استخراج و بهره برداری از ترکیبات نفتی و فرآورده های آن، منجر به آلودگی خاک و محیط زیست پیرامونی می گردد. بنابراین، اصلاح خاک های آلوده به مواد نفتی از اهمیت شایانی برخوردار است. در این پژوهش، تاثیرات زغال زیستی باگاس نیشکر و زیوپلانت به عنوان مواد اصلاح کننده، بر برخی از ویژگی های خاک های آلوده به هیدروکربن های نفتی در محدوده میدان نفتی اهواز بررسی گردید. برای این منظور، پس از بازدیدهای میدانی و نمونه برداری به روش سیستماتیک کاملا تصادفی درون بلوک، نمونه های خاک به گلدان های 7 کیلوگرمی منتقل شد و تیمارهای آزمایشی در سطوح 2، 4 و 6 درصد وزنی به خاک افزوده شد. سپس رطوبت در سطح 25 و 50 درصد FC به خاک اعمال گردید و نمونه ها به مدت 100 روز انکوباسیون شدند. پس از اتمام انکوباسیون، جرم ویژه ظاهری، تخلخل، ظرفیت نگهداشت رطوبت خاک، درصد کل هیدروکربن های نفتی و مدت زمان نفوذ قطرات آب اندازه گیری شد و در نهایت، کلاس آبگذری خاک تعیین گردید. همچنین، نمودار کروماتوگرافی تغییرات هیدروکربن های نفتی توسط دستگاه GC ترسیم شد. بر اساس نمودار کروماتوگرافی، حدودا 50 درصد نرمال آلکان ها را کربن C13-C20 تشکیل می دهد. نتایج نشان می دهد که افزودن زغال زیستی باگاس نیشکر و زیوپلانت به خاک، منجر به کاهش جرم ویژه ظاهری، افزایش تخلخل کل، افزایش نفوذپذیری و افزایش نگهداشت رطوبت توسط خاک می گردد. با افزایش سطح افزایشی تیمارها به خاک، میزان اثربخشی آنها نیز بیشتر شده است و در مجموع تیمار 6 درصد زغال زیستی در سطح رطوبتی 25 درصد FC، از بیشترین اثربخشی برخوردار بود. کمترین جرم ویژه ظاهری و بیشترین تخلخل حاصله، مربوط به سطح 6 درصد زغال زیستی و در سطح 25 درصد FC می باشد. همچنین، سطح 6 درصد زیوپلانت، مقدار PWP را از 8 درصد نمونه شاهد به حدود 16 درصد افزایش داده است. بدین ترتیب، استفاده از این تیمارها که در راستای اهداف مدیریت پایدار می باشد، نقش بسزایی را در بهبود ویژگی های فیزیکی خاک ایفاء می نماید.