اصل برائت حقی بر مجازات نشدن

از مشکلات اصلی نظام کیفری کشور عدم توجه صحیح و کاربردی به اصل برایت در دادرسی می باشدکه از جمله حقوق مسلم افراد برای مجازات نشدن ایشان است. قاعده عقلی قبح عقاب بلابیان در کنار اصل برایت ازجمله اصول عملی مهم در فقه می باشدکه کاربرد زیادی در رفع تکلیف از مکلف و محرمات داردو این مهم تضمین حقی بر مجازات نشدن افراد بیگناه است که درمظان اتهام قرارگرفته اند. این اصل مهم سابقه تاریخی و جایگاه دیرین در قوانین و حقوق کشورها ازجمله حقوق ایران دارد و بهره مندی از آن کمک شایانی به حفظ کرامت انسانی افراد جامعه می کند. در این مقاله به طور تحلیلی ضمن واکاوی جایگاه اصل برایت در علم اصول فقه به کاوش اصل برایت در قوانین کشورمان به عنوان حقی بر مجازات نشدن پرداخته شده است و با جستاری در قانون اساسی و نگرشی بر اصل 37 و سایر اصول قانون اساسی یافته ها نشان دادکه اصل برایت جایگاه مشخصی درنظام فرا تقنینی ایران و در سایر قوانین مخصوصا قوانین دادرسی و ماهوی جزایی دارد چراکه در دادرسی اصل بر برایت افراد است تا هیچ شخصی بی دلیل مجازات نشود و در سایه اصل برایت،کرامت انسانی که خداوند برای تمام افراد بشر آن را به طور یکسان به ودیعه نهاده است محفوظ بماند و درنتیجه مشخص شد اصل برایت که حقی برای مجازات نشدن می باشد و تاثیری مستقیم بر ثبات جامعه و حفظ حرمت اشخاص و کرامت انسانی افراد دارد به درستی در دادرسی رعایت نمی شود و جایگاه آن در نظام کیفری ایران مغفول مانده است.