بررسی تطبیقی امکان تاخر تحقق معامله در قانون مالیات بر ارزش افزوده

ماده 11 قانون مالیات بر ارزش افزوده، تاریخ تعلق مالیات در مورد عرضه کالا را یکی از تاریخ های صورت حساب، تاریخ تحویل کالا و یا تاریخ تحقق معامله، هرکدام که مقدم باشد، دانسته است. مساله اصلی این مقاله، امکان سنجی تاخر تاریخ تحقق معامله از تاریخ تحویل کالا و صورتحساب است. در این تحقیق که به روش توصیفی-تحلیلی صورت پذیرفته، مشخص گردید که  ذکر تاریخ تحقق معامله در ماده مذکور، و قراردادن آن در ردیف تاریخ تحویل کالا و تاریخ صورت حساب اشتباه بوده، زیرا تاریخ تحقق قرارداد، همیشه مقدم یا همزمان با تاریخ تحویل کالا و تاریخ صورت حساب است. به عبارت دیگر تاریخ مذکور هیچ وقت موخر بر تاریخ تحویل کالا و یا تاریخ صورت حساب نمی باشد تا ما بتوانیم دو مورد دیگر را  ملاک قرار دهیم. علاوه بر آن  تاریخ مذکور به دو دلیل منضبط و دقیق نیست، لذا قابلیت آن را ندارد که به عنوان  معیار تعلق مالیات تلقی شود؛ الف- در اکثر نظام های حقوقی دنیا در باره تاریخ تحقق معامله اختلاف نظر وجود دارد. ب- تحقق معامله در اصل با ایجاب و قبول صورت می پذیرد، که در اکثر موارد ثبت نشده و منضبط نیست. مقررات مالیاتی باید منضبط باشد تا موجب سوءاستفاده نگردد.