طراحی مکانیسم سیاست پولی مبتنی بر شهرت سیاست گذار و قدرت کارگزار عقلایی

یکی از چالش های سیاست پولی، وقوع شوکها و تورشهای تورمی است. اقتصاددانان دو نوع رویکرد به سیاست پولی دارند: الف) صلاحدیدی؛ ب) قاعده پولی. در حال حاضر، دو مکتب اصلی کینزیهای جدید و کلاسیک های جدید، بر به- کارگیری قاعده پولی در بلندمدت توافق دارند؛ اما در کوتاه مدت، کینزیهای جدید، گاهی سیاست صلاحدیدی را تجویز کرده، حال آنکه کلاسیک های جدید، حتی در کوتاه مدت نیز قاعده پولی را تجویز میکنند. اگر مبنا را گرایش فکری کلاسیک های جدید در نظر گرفته و قایل به برتری قاعده پولی در کوتاه و بلندمدت باشیم، آنگاه میتوان علت شوکها و تورشهای تورمی را تخطی از قاعده پولی دانست. طبق نظریه کلاسیک های جدید، هرگونه سیاست پولی اعلام شده، با فرض عقلایی بودن انتظارات کارگزاران اقتصادی، تاثیر حقیقی نداشته و صرفا تورمزا خواهد بود. یک تلاش اقتصاددانان، میتواند مبنی بر این باشد که انگیزه های دولتها برای تخطی از قاعده پولی را تبیین کنند و بر مبنای آن، توصیه های سیاستی ارایه بدهند. در این راستا، توسعه علمی این مقاله، به کارگیری و کاربردی کردن «مکانیسم کلارک») است و همچنین طراحی پایه های خردی برای 2) مکانیسم پیووتال یا فردمحوری رفتار دولتها و کارگزاران عقلایی را با تکیه بر مساله شهرت دولتها، تبیین کند و راه حل جدیدی برای جلوگیری از تخطی از قاعده پولی، ارایه دهد.