اختصاصی سازی مدل قابلیت استفاده مجدد انطباقی (ARP) در نیروگاه های سوخت فسیلی، مورد مطالعاتی: نیروگاه حرارتی بعثت تهران

استفاده دوباره از ساختمان های موجود با استفاده حداکثری از قابلیت های سازه ای، کالبدی و مصالح بنا، رویکردی هماهنگ با اهداف توسعه پایدار است. به منظور سنجش ظرفیت و قابلیت ساختمان های موجود برای استفاده دوباره، مدل قابلیت استفاده مجدد انطباقی1 ابزار بسیار کارآمدی است. این مدل می تواند به عنوان یک ابزار مناسب در زمینه برنامه ریزی شهری و معماری و نحوه برخورد با ساختمان ها و بناهای موجود پیش از متروک شدن آن ها مطرح باشد. مدل قابلیت استفاده مجدد انطباقی با محاسبه عمر مفید ساختمان از طریق سنجش انواع از کارافتادگی های ساختمانی، سن فعلی ساختمان و عمر کالبدی پیش بینی شده برای آن، ظرفیت بنا را به منظور استفاده دوباره به دست می دهد. مدل قابلیت استفاده مجدد انطباقی، مدلی عمومی با کاربردی مشابه و یکسان در تمام ساختمان ها و قابل استفاده در تمام کشورها است. هدف مقاله اختصاصی سازی این مدل در نیروگاه های سوخت فسیلی است. به نظر می رسد که به این ترتیب امکان رسیدن به نتایج دقیق تری از مدل وجود دارد. روش پژوهش به فراخور مراحل مختلف، به این قرار است: مطالعات اسنادی و کتابخانه ای به منظور بررسی و تحلیل مدل قابلیت استفاده مجدد انطباقی و شناسایی انواع از کارافتادگی های ساختمانی؛ بازدید میدانی به منظور مطالعه نمونه موردی و بررسی انواع از کارافتادگی ها در آن؛ انجام مصاحبه با خبرگان، استفاده از پرسشنامه مقایسه زوجی و روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) به منظور وزندهی و اولویت بندی انواع از کارافتادگی ها در نیروگاه های سوخت فسیلی. به منظور اعتبارسنجی نتایج، مدل اختصاصی شده قابلیت استفاده مجدد انطباقی در یک نمونه مطالعاتی اعمال شده و خروجی های بدست آمده، با نتایج حاصل از اعمال مدل به صورت اولیه و اصیل در همان نمونه مطالعاتی مقایسه می شود. تحلیل های انجام شده و نظر متخصصین به عنوان معیار و سنجه، موید این مطلب است که نتایج حاصل از مدل اختصاصی شده برای نیروگاه های سوخت فسیلی دقیق تر از مدل اولیه است.