راهبردهای حقوقی ایران در مبارزه با تروریسم با تاکید بر منابع فقهی

تروریسم، اقدامی است که خشونت و ترس، ماهیت و حاصل آن را تشکیل می دهد. صرف نظر از اشکال تحقق این عمل در گذشته، این عمل در دوران حاضر، با بهره گیری از علوم و فنون پیشرفته و به مقتضای دوران معاصر، اشکال جدیدی به خود گرفته است که ضرورت پیش بینی و استقرار راه کارهایی مناسب و مطلوب برای مقابله با آن را خاطرنشان می سازد. جمهوری اسلامی ایران، یکی از قربانیان تروریسم داخلی و خارجی، براساس آموزه های شرع مقدس، قانون اساسی، قوانین ملی و اسناد بین المللی در مبارزه با تروریسم، راهبردهایی ویژه برای رویارویی با آن در پیش گرفته است. این نوشتار، به بررسی و تحلیل راهبردهای حقوقی و به عبارت روشن، تقنینی ایران در برخورد با مظاهر تروریسم می پردازد.  نتیجه به دست آمده این است که گزاره های ضدتروریستی ایران، به میزان عمده ای برگرفته از موازین و یافته های شرع مقدس است؛ هر چند به کلی از یافته های حقوق بین الملل نیز به کنار نیست. تحول در عملکرد تروریست ها، ایجاب می کند که دولت ایران، با الهام از اسناد و الزامات بین المللی، با اشکال جدید تروریسم و زمینه های شکل گیری و تقویت آن برخورد کند و در نظم تقنینی خود، به تحولی دست یابد و راهبردهای خود را در این زمینه، بیش تر سامان بخشد.