وظایف مادری و حق حضانت کودک در فقه اسلامی
براساس آموزه های قرآنی، مادر موظف است تا 21 ماه پس از تولد، به نوزاد خود شیر دهد. با این حال، روشن است که کودک افزون بر تغذیه با شیر مادر، به مراقبت های خاصی در دوره شیرخوارگی نیز نیاز دارد. این مراقبت ها، در حالت عادی، شخصی انجام می دهد که بیش ترین رابطه عاطفی و جسمی را با آن کودک داشته باشد. مساله حضانت کودک و این که چه کسی باید این مسئولیت را بر عهده بگیرد، هنگامی مطرح می شود که والدین از یک دیگر جدا شده باشند؛ اما در صورت ادامه داشتن زندگی زناشویی، والدین با همکاری یک دیگر از فرزند خود مراقبت می کنند. مسئولیت حضانت از فرزند، پس از پایان دوره شیردهی، بر عهده پدر است؛ اما مادر نیز حق دارد در صورت تمایل تا رسیدن کودک به هفت سالگی، چه کودک پسر باشد یا دختر، مسئولیت نگهداری از فرزند خود را بر عهده بگیرد.
مادر ، کودک ، حضانت ، فقه اسلامی
-
اسراف انگاری درمان بیهوده و عدم مشروعیت آن: مطالعه ی تطبیقی اخلاق پزشکی و فقه اسلامی
*، سعید غدیرزاده طوسی
مجله ایرانی اخلاق و تاریخ پزشکی، بهار 1403 -
بازپژوهی مقبوله عمر بن حنظله و تاثیر آن بر استنباط فقهی با تکیه بر آرای امام خمینی (ره)
، فاطمه سادات مرتضوی*
پژوهشنامه متین، زمستان 1402