ارزیابی آسیب پذیری در سیستم های تکنولوژی محور: یک مطالعه موردی در شبکه گازرسانی شهر تهران

انواع خطرات طبیعی، انسان ساز و تکنولوژیک می تواند تاب آوری یک سیستم را تهدید نموده و باعث آسیب پذیری آن شود. این مطالعه با هدف ارزیابی آسیب پذیری در شبکه گازرسانی شهر تهران انجام شده است.

این مطالعه مقطعی در ایستگاه های تقلیل فشار درون شهری در یکی از مناطق گازرسانی شهر تهران در سال 1398 انجام شده است. این مطالعه مبتنی بر رویکرد شناسایی کانون های خطر و تهدید و ارزیابی آسیب پذیری انجام شده است. ارزیابی آسیب پذیری با استفاده از ماتریس سه بعدی و متشکل از سه فاکتور احتمال وقوع، شدت آسیب و میزان آمادگی در برابر تهدید انجام شده است.

یافته ها: 

در ایستگاه های تقلیل فشار مورد مطالعه شش منبع خطر یا تهدید شامل اتصال عایقی، شیرهای قطع کننده، لوله های خطوط ایستگاه، سنسینگ ها، رگولاتور و فیلتر شناسایی گردید. آسیب پذیری ناشی از این شش منبع خطر به ترتیب 36، 30، 120، 112، 40 و 140 برآورد گردید. این نتایج نشان داد  تهدید سه منبع خطر اتصال عایقی، شیرهای قطع کننده و رگولاتور در تهدید سطح دو و متوسط و آسیب پذیری ناشی از سه منبع تهدید لوله های خطوط ایستگاه، سنسینگ ها و فیلتر در تهدید سطح سه و شدید شاخص آسیب پذیری در محدوده 215-101 می باشد.

نتیجه گیری:

 یافته های این مطالعه بیانگر این بود که که شش منبع خطر بزرگ تاب آوری ایستگاه های تقلیل فشار درون شهری در این منطقه گازرسانی را تهدید نموده، بعلاوه نتایج ارزیابی آسیب پذیری این ایستگاه های تقلیل فشار نشان داد میزان تاب آوری در مقابل این تهدیدات به طور نسبی پایین بوده و نیازمند توجه ویژه در جهت کاهش آسیب پذیری در این بخش از شبکه گازرسانی می باشد.