اثر تمرین با آینه بر تعادل بیماران سکته مغزی مزمن

سکته مغزی شایع ترین بیماری ناتوان کننده نورولوژیک در بزرگسالان است که باعث آسیب به سیستم های حسی، حرکتی و ادراکی می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین با آینه بر تعادل بیماران مرحله مزمن پس از سکته مغزی بود.

جامعه آماری شامل بیماران سکته مغزی مزمن مراجعه کننده به کلینیک تخصصی سکته مغزی تبسم تهران بود. نمونه آماری شامل30 بیمار مزمن دارای شرایط ورود به پژوهش بودندکه با رضایت و داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها  داوطلب به طور تصادفی ساده به دو گروه تجربی آینه درمانی با میانگین سن 10/6 ± 55/2 و کنترل با میانگین سن 6/3 ±54  تقسیم شدند. هر دو گروه در پیش آزمون، میان آزمون که پس از چهار هفته و پس آزمون مقیاس تعادل برگ (Berg) که پس از هشت هفته برگزار شد شرکت کردند. برنامه تمرین دو گروه مشابه و شامل هشت هفته هر هفته دو جلسه و هرجلسه 90 دقیقه شامل60 دقیقه تمرین معمول توانبخشی و 30 دقیقه تمرین با آینه در گروه تجربی و بدون استفاده از آینه در گروه کنترل بود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط 2 (گروه)* 3 (نوبت اندازه گیری) و با نرم افزار spss در سطح خطای 0/05 تحلیل شد.

نتایج نشان داد از بین عوامل تعادل (0/001=p)، گروه (0/480=p) و  اثرتعاملی تعادل و گروه (0/296=p) فقط عامل تعادل اثر معناداری داشت. تعادل در هر سه مرحله پیش آزمون، میان آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری داشت.

درمجموع نتایج نشان داد تمرین با آینه باعث بهبود تعادل بیماران شد ولی این بهبود به اندازه ای نبودکه بتواند تفاوت قابل توجهی بین دو گروه تجربی و کنترل ایجاد کند.