واکنش عملکرد و اجزاء عملکرد پنبه به کاربرد گلایسین و پتاسیم در شرایط تنش شوری

یکی از راهکارهای کاهش اثرات خسارت زای تنش شوری استفاده از ترکیباتی است که موجب افزایش جوانه زنی بذر و استقرار گیاهچه در شرایط تنش شوری می شوند. در این پژوهش اثر سولفات پتاسیم و گلایسین بر عملکرد و اجزاء عملکرد پنبه رقم ورامین با استفاده از آزمایش فاکتوریل، در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در شرایط غیر شور و شور ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کاشمر و ایستگاه تحقیقات پسته فیض آباد طی دو سال 1394 و 1395 مورد ارزیابی قرار گرفت. تیمارها عبارت بودند از: 1- تیمار شاهد (محلول پاشی آب) 2- محلول پاشی سولفات پتاسیم (1 درصد) در دو مرحله 50 درصد گلدهی و 50 درصد غوزه بندی 3- محلولپاشی گلایسین (با غلظت100 میلی مول) در مراحل یاد شده 4- پرایمینگ بذر با گلایسین 5-  محلول پاشی سولفات پتاسیم همراه با گلایسین در مراحل یاد شده 6- پرایمینگ بذر با گلایسین همراه با محلول پاشی سولفات پتاسیم  7- پرایمینگ بذر با گلایسین همراه با محلول پاشی گلایسین 8- پرایمینگ بذر با گلایسین همراه با محلول پاشی گلایسین و سولفات پتاسیم. در شرایط شور پرایمینگ بذر و محلول پاشی سولفات پتاسیم و گلایسین سبب افزایش معنی دار تعداد بوته در واحد سطح شد. نتایج همچنین نشان دادند تیمارهای محلول پاشی و پرایمینگ بذر سبب افزایش معنی دار محتوای نسبی آب برگ و کاهش معنی دار ریزش گل و غوزه در بوته در مقایسه با شاهد شدند. از این نظر تعداد غوزه در بوته و عملکرد وش بدنبال محلول پاشی گلایسین و سولفات پتاسیم افزایش معنی داری پیدا کرد. لذا در شرایط تنش شوری تیمار بذر پنبه با گلایسین و محلول پاشی گلایسین و سولفات پتاسیم به ترتیب با غلظت های 100 میلی مولار و یک درصد رشد و عملکرد گیاه را افزایش خواهد داد.