روانشناسی سیاسی تروریسم : نقش محیط پدیداری، زمینه ساز و شخصی در گسترش تروریسم

عمل تروریسم تصمیم عمدی و هدفمند است که توسط گروهی از افراد و دولتها برای ترویج نوع خاصی از خشونت جهت پیشبرد و تحقق اهداف سیاسی خود بکار می برند. ایدیولوژی به طور عام و ایدیولوژی سیاسی به طور خاص، مجموعه ای از عقاید است که به لحاظ عاطفی از جانب دوستداران خود حمایت می شود.ایدیولوژی مادامی که انسان قدرت تفکر دارد، پایداری دارد. مسئله پژوهش حاضر این است که محیط پدیداری،زمینه ساز، شخصی و ایدیولوژی چه تاثیری در شکل گیری رفتارهای تروریستی دارد. فرضیه پژوهش حاضر این است ایجاد جو ترس،ترور و رعب می تواند معادلات جدیدی را به نفع تروریستها و کشورهای حامی آن رقم بزند و رفتار تهدیدکننده، مخرب و خشونت آمیز بر علیه همنوعان و افراد بی گناه، ریشه در حالات روانی، باورها، عقاید سیاسی و قومی بشر دارد. پژوهش حاضر به تحلیل ریشه های روانشناختی و ایدیولوژیکی رفتار تروریستها می پردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد محیط واقعی از طریق صافی فرهنگی،ساختار نگرشها، تجربیات گذشته و تکنیکها قابل مشاهده است. در این شرایط وقتی مذهب و برداشتهای نادرست مذهبی دخالت داده می شوند باعث می شود در اذهان تروریست های دارای انگیزه مذهبی، هرگونه تمایز بین نظامیان و غیرنظامیان، گناهکار و بیگناه از بین برود. در ذهن بسیاری از تروریستهایی که انگیزه ها و مسایل مذهبی پشتوانه عملشان است هرکسی که هم مذهب و هم عقیده تروریستها نیست گناهکار فرض شده و سزاوار مرگ است. روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی -تحلیلی می باشد.