تحلیل روند آینده پژوهانه از مطالعات سیاسی در جمهوری اسلامی ایران

این نوشتار به دنبال کشف روند شکل گیری مختصات فضای مطالعات سیاسی موجود با استفاده از آینده پژوهی به روش تحلیل روند است تا بتواند با رویکردی تجویزی، راه را برای دست یافت به مطالعات سیاسی مطلوب در نظام ج.ا.ایران هموار نماید. با نیم نگاهی به تحلیل روند و بررسی وضعیت موجود مطالعات سیاسی در خواهیم یافت که این حوزه دانشی، باوجود پیشرفت های خیره کننده نظام ج.ا.ایران با محوریت علوم تجربی، در حال در جا زدن بوده و شرایطی ناهمگون با اهداف متعالی نظام ج.ا.ایران دارد. برای این مهم، دو روند کلان واگرا و هم گرای مطالعات سیاسی مطلوب، بیان گردیده و به ایده های شکل گیری و پیشران های آن بدون ورود مفصل به مصادیق آن پرداخته می شود. روندهای غرب گرایی، شرق گرایی و ملی گرایی به عنوان روندهایی واگرا و همچنین روند تمدن گرایی اسلامی به عنوان روندی هم گرا در این مقال بررسی خواهند شد. در ادامه روند نظام آموزشی در کشور، به طور جداگانه مورد بررسی قرار گیرد. بر اساس این تحلیل روند می توان آینده های بلندمدت و میان مدتی نیز برای مطالعات سیاسی تصور کرد. تحلیل روندهای دانشی در نظام ج.ا.ایران حاکی از آن است که اول قدم این مسیر پر فراز و نشیب، درک وضع موجود، دیدن درست نقطه ی مطلوب و راهکارهای به هنگام و به اندازه برای گذار از وضع موجود به مطلوب است.