نظام ارزیابی عملکرد دستگاه های اجرایی کشور چگونه میتواند به کمک ارتقای بهره وری و عملکرد دولت بیاید؟ با تشدید نظارت، تسریع توان افزایی یا تنزل درجه ساختاری ؟

اصولا مربیان به تناسب توانایی متربیان خود برنامه‌های تربیتی متفاوتی را در پیش می‌گیرند، هر چقدر متربیان مبتدی‌تر باشند تمرینات آنها ساده‌تر و نظارت بر آنان بیشتر می‌گردد و بر عکس هر چقدر متربیان پیشرفته‌تر باشند، تمرینات آنها سنگین‌تر شده، از آزادی عمل بیشتری برخوردار می‌گردند و از نظارت‌های عملیاتی بر آنان کاسته شده و بر نظارت‌های راهبرد افزوده می‌گردد. این دامنه دو سر دارد و بالطبع ممکن است حالت‌های دیگری پیش آید، مثلا اگر متربیان ضعیف نتوانند در سطح انتظارات مربیان ظاهر شوند ممکن است مجبور به جدایی از باشگاه و یا حتی ترک آن رشته ورزشی شوند، و در آنطرف دامنه، اگر متربی بیش از سطح انتظار مربی ظاهر شود ممکن است تشویق گردد به گسترش مهارت‌های ورزشی خود به سایر سبک‌ها و رشته‌های ورزشی مرتبط و یا حتی عهده‌داری وظیفه مربیگری دیگر متربیان.
 حال در نظر بگیرید که در دنیای واقعی مدیریت نیز تا حدود زیادی این موارد صادق است، اصولا مدیران به تناسب توانشان مسئولیت‌گذاری می‌شوند و به مدیران ضعیف‌تر اجازه پرداخت هزینه پایین‌تری داده می‌شود، خیلی بیشتر نظارت می‌شوند و با پیشنهادات آن‌ها با احتیاط و وسواس بیشتری موافقت می‌شود. بر عکس مدیران قوی‌تر آزادی عمل بیشتری دارند و از سقف اعتبارات قابل هزینه کرد بالاتری برخوردارند و زمینه برای واگذاری وظایف بیشتر و بالطبع گسترش تشکیلاتی آنها بیشتر فراهم می‌باشد.
حال با توجه به مقدمه فوق  این سوال پیش می‌آید که چگونه می‌توان  از نتایج ارزیابی عملکرد دستگاه‌های اجرایی کشور برای ارتقای مدیریت در سازمان‌های اداری و مدیریت دولتی بهره‌برداری شایسته‌تری به عمل آورد؟ ارزیابی عملکرد دستگاه‌های اجرایی کشور یکی از کارهای قابل توجه و گسترده سازمان اداری و استخدامی کشور بوده که با هدف ارزیابی کارایی دستگاه‌های اجرایی کشور در حسن اجرای وظایف انجام می‌گیرد و در طول بیش از پانزده سال گذشته به طور مرتب و سالانه انجام پذیرفته است. تمام دستگاه‌های اجرایی ملی و استانی و سازمان‌های تابعه در هفت محور به شرح ذیل و مطابق با برنامه اصلاحات جامع نظام اداری کشور انجام می‌پذیرد.