کاهش عدم قطعیت مدل زمین شناسی با پساپردازش زمین آماری در کانسار مس میدوک

امروزه مدلسازی زمین آماری برای تجزیه و تحلیل ساختارهای زیرزمینی به صورت وسیعی مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از تکنیک های کاهش عدم قطعیت توام با مدلسازی، دقت شناسایی ساختارهای زیرزمینی را افزایش می دهد. در این پژوهش از روش زمین آماری کریجینگ شاخص برای مدلسازی توزیع فضایی 4 واحد زمین شناسی شناسایی شده (زون فروشست، زون اکسید، زون سوپرژن و هیپوژن) در کانسار مس پورفیری میدوک استفاده شده است. در این مطالعه از معیار واریانس برنولی برای ارزیابی عدم قطعیت با استفاده از مدل زمین شناسی حاصل استفاده شد و برای کاهش میزان عدم قطعیت توام با مدل حاصل، عملیات پساپردازش با استفاده از بازنمونه گیری از مدل تخمین خورده انجام شد و این عملیات تا دستیابی به یک مدل زمین شناسی دارای سطح قابل قبولی از عدم قطعیت ادامه یافت. در نهایت برای اعتبارسنجی نتایج، از چال های آتشباری در یکی از پله های استخراجی استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که در نتیجه اعمال عملیات پساپردازش میزان عدم قطعیت از 98/5 درصد به 87/2 درصد کاهش یافته است.