بررسی تغییرات بیان برخی ژن های هدف تغییرات اپی ژنتیکی در طی پیرشدن دستگاه عصبی مرکزی در دروزوفیلا ملانوگاستر

افزایش سن با مرگ نورونها همراه است و بیشتر بیماریهای عصبی نظیر آلزایمر، پارکینسون و هانتینگتون نیز در سنین بالا اثرات بالینی خود را نشان میدهند. مرگ نورونی ناشی از فرایندهای دخیل در بیماریهای عصبی و فرایند پیری شباهتهای زیادی دارند. از این جمله استرس اکسیداتیو است که به عنوان یک عامل آسیب زننده سلولی موجب تخریب سلولهای عصبی شده و در شرایط بیماری با ایجاد اکسیداسیون DNA موجب از دست رفتن نواحی هتروکروماتینه کروموزومهای سلولهای عصبی و بیان بیش از نیاز برخی ژنها شده که به تدریج مرگ نورونی را در پی خواهد داشت.  بررسی مقایسه ای بیان برخی ژن های هدف اینگونه تغییرات اپی ژنتیکی در طول فرایند پیرشدن با آنچه که در شرایط بیماری عصبی رخ میدهد حایز اهمیتهای بالینی متعددی است. مگس سرکه (دروزوفیلا ملانوگاستر) به دلیل دارا بودن بیش از 75 درصد ژنهای بیماریزای انسانی و همینطور دستگاه عصبی مرکزی ساده مدل بسیار عالی برای چنین مطالعاتی است. در این مطالعه، وجود اختلاف در بیان برخی از  ژن های تحت تنظیم اصلاحات اپی ژنتیکی ساختار کروماتین طی فرآیند پیری در بافت مغز مگس های سرکه تیپ وحشی در دو گروه سنی 4 روزه و 40 روزه توسط تکنیک qRT-PCR مورد بررسی قرارگرفته و با نتایج گزارش شده مطالعه همین گروه از ژنها در مدل تایوپاتی مگس سرکه مقایسه گردید. نتایج بیانگر کاهش بیان ژن های Nvd، CG15115، Ir41a، CG15661 و Uif در گروه مگسهای 40 روزه بود در حالیکه بیان گروه دیگر از ژنها شامل CG40006، Dscam1، Ints3 و Gprk1 افزایش بیان همراه با افزایش سن را نشان دادند.  سطح بیان ژن Snap25 بدون تغییر مانده بود. این تغییرات بیان ژنها متفاوت از تغییرات گزارش شده در مورد مدل تایوپاتی مگس سرکه بوده و بیانگر تفاوت مسیرهای تنظیمی اپی ژنتیکی دخیل در مرگ نورونها در شرایط بیماری با روند پیری طبیعی دستگاه عصبی است.