اثربخشی درمان پردازش مجدد هولوگرافیک بر انعطاف پذیری شناختی و رشد پس از سانحه در زنان مبتلا به سرطان سینه

زمینه و هدف:

 سرطان سینه یکی از رایج ترین سرطان ها در زنان است که مشکلات جسمانی و روانی فراوانی را به همراه دارد. پژوهش حاضر، با هدف تعیین اثربخشی درمان پردازش مجدد هولوگرافیک بر انعطاف پذیری شناختی و رشد پس از سانحه در زنان مبتلا به سرطان سینه انجام شد.

این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و به صورت پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری شامل کلیه ی مبتلایان به سرطان سینه پس از جراحی ماستکتومی می باشد که در یک مرکز فوق تخصصی انکولوژی و شیمی درمانی در شهر تهران در تابستان 1399 تحت درمان بودند. با روش نمونه گیری در دسترس، تعداد 30 زن مبتلا به سرطان سینه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش ضمن دریافت درمان دارویی، تحت درمان پردازش مجدد هولوگرافیک به صورت گروهی در 9 جلسه ی یک ساعته (هفته ای دو جلسه)، به مدت 5 هفته قرار گرفت؛ اما گروه کنترل صرفا درمان دارویی را دریافت نمود. هر دو گروه در شرایط پیش آزمون و پس آزمون با پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی (دنیس و وندروال، 2010) و پرسشنامه رشد پس از سانحه (تدسکی و کالون، 1996)، ارزیابی شدند. در نهایت، داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره (MANCOVA) در نرم افزار SPSS-23 تجزیه و تحلیل گردید.

ملاحظات اخلاقی:

 کسب رضایت آگاهانه از اصول اخلاقی در این پژوهش بود. این مطالعه با کد  IR.ARUMS.REC.1399.393 به تصویب کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی اردبیل رسیده است.

یافته ها نشان داد که درمان پردازش مجدد هولوگرافیک بر انعطاف پذیری شناختی (42/319=F، 0/01>P) و رشد پس از سانحه (18/300=F، 0/01>P) در زنان مبتلا به سرطان سینه، موثر بوده است و باعث افزایش انعطاف پذیری شناختی و رشد پس از سانحه در بیماران شده است.

توجه به عوامل روان شناختی و شیوه ی پردازش اطلاعات در بیماران سرطانی، از اهمیت بسزایی برخوردار است، لذا به مشاوران و روان درمانگران پیشنهاد می شود که از درمان پردازش مجدد هولوگرافیک به عنوان درمان مکمل و بدون عارضه ی جانبی در کنار درمان های پزشکی جهت کاستن از معضلات روانی و اجتماعی که توسط بیماری ایجاد می شود، استفاده نمایند.