الگوهای توجه بصری در اختلال طیف اتیسم

مطالعاتی که در زمینه بررسی توجه بصری در افراد با اختلال طیف اتیسم انجام می شوند به دلیل اعمال پیش فرض ها، بررسی محدود ویژگی ها و ایجاد محدودیت در نوع محرک ها معمولا به مشاهده نتایج متناقض منجر می شود. در این مطالعه سعی شده است تا با یک بررسی همه جانبه و استفاده از داده های ردیابی چشم و همچنین بهره گیری از ابزار پردازش تصویر، الگوهای موجود در توجه بصری افراد دارای اتیسم مورد سنجش و بررسی قرار گیرند.

در این مطالعه با بررسی داده های ردیابی چشم 28 آزمودنی، با رده سنی 5 تا 12 سال و میانگین سنی 8 سال، و استفاده از مدل ها و ابزار پردازش تصاویر همچون مدل ایتی و کخ و لیبل می، 300 تصویر مورد مطالعه در این پژوهش بر اساس ویژگی های سطح پایین (رنگ، شدت و جهات)، ویژگی های سطح بالاتر همچون اندازه اشیاء و ویژگی های ارتباطی و اجتماعی تجزیه، بخش بندی، برچسب گذاری و دسته بندی شدند و در ادامه با استفاده از آزمون های آماری الگوهای توجه بصری میان گروه افراد دارای اتیسم و گروه کنترل مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها: 

یافته ها نشان داد افراد دارای اتیسم نسبت به گروه کنترل توجه کمتری به بخش هایی از تصاویر که شامل ویژگی های معنایی و ارتباطی است نشان می دهند و در مقابل زمان بیشتری را در توجه به بخش هایی که شامل ابزار و وسایل است صرف می کنند. این افراد همچنین در توجه به بخش هایی از تصاویر که شامل مضامین اجتماعی است کندتر عمل می کنند و در مقابل زمان بیشتری را صرف توجه بخش های پس زمینه تصاویر، شامل الگوهای تکراری، می کنند بعلاوه این افراد در بخش هایی که فاقد ویژگی های معنایی یا اجتماعی است زمان بیشتری را در هر فیکسیشن صرف می کنند.

نتایج نشان داد که می توان علایم و نشانه های اصلی اختلال طیف اتیسم را در الگوهای توجه بصری افراد دارای اتیسم مشاهده کرد و احتمالا بتوان از این الگوها برای طراحی فناوری های غربالگری اتیسم بر پایه ابزار ردیابی چشم بهره برد.