پهنه بندی سیلاب شهر بندرعباس و ارزیابی روند توسعه ی نواحی سکونتگاهی به سمت مناطق سیل خیز

سیلاب ها یکی از مهم ترین مخاطراتی است که همواره خسارت های جانی و مالی زیادی به همراه داشته است. مناطق جنوبی کشور به دلیل پوشش گیاهی کم و بارش های رگباری، پتانسیل زیادی از نظر وقوع سیلاب دارد؛ بر این اساس، در این تحقیق وضعیت سیل خیزی شهر بندرعباس ارزیابی شد. همچنین به منظور دستیابی به اهداف موردنظر، دو مرحله انجام شد: در مرحله ی اول، مناطق مستعد وقوع سیلاب شناسایی و در مرحله ی دوم، روند توسعه ی فیزیکی نواحی سکونتگاهی به سمت مناطق مستعد سیلاب ارزیابی شد. روش کلی کار به این صورت است که ابتدا با استفاده از مدل تلفیقی منطق فازی و AHP، مناطق مستعد وقوع سیلاب؛ سپس با استفاده از مدل LCM، روند تغییرات کاربری نواحی سکونتگاهی به سمت مناطق مستعد وقوع سیلاب شناسایی شد. نتایج تحقیق نشان داد که محدوده ی مطالعاتی، پتانسیل سیل خیزی بالایی دارد؛ به طوری که حدود 170 کیلومترمربع از مساحت محدوده ی مطالعاتی دارای پتانسیل سیل خیزی زیاد و خیلی زیاد است که این مناطق عمدتا شامل مناطق کم شیب و کم ارتفاع محدوده ی شهری و حاشیه ی شهری بندرعباس است. همچنین نتایج ارزیابی تغییرات کاربری اراضی نیز بیانگر این است که بخش زیادی از نواحی سکونتگاهی به سمت مناطق مستعد وقوع سیلاب حرکت کرد؛ به طوری که بر اساس نتایج حاصل شده، در سال 1990، 8/10 (5/33 درصد) کیلومترمربع از کاربری نواحی سکونتگاهی در طبقه ی پتانسیل خیلی زیاد وقوع سیلاب قرار داشت که این میزان در سال 2000، به 5/12 (1/29 درصد)، در سال 2010 به 9/13 (25 درصد) و در سال 2019 به 1/17 (1/22 درصد) کیلومترمربع افزایش یافت.