تاثیر عمل آوری با پرتو الکترون و پراکسید هیدروژن قلیایی بر ارزش تغذیه ای پودر هسته خرما در نشخوارکنندگان

آزمایش حاضر با هدف استفاده از پرتو الکترون (پرتو) و پراکسید هیدروژن قلیایی (پراکسید هیدروژن) برای بهبود ارزش تغذیه ای پودر هسته خرما برای دام های نشخوار کننده انجام شد. پودر هسته خرما با امواج الکترون با دزهای صفر، 25، 50، 75، 100 و 125 کیلوگری پرتودهی شدند. سپس هسته های خرمای پرتودهی شده در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×6 با پراکسید هیدروژن قلیایی 1 و 2 درصد عمل آوری شدند. فرآسنجه های هضمی و تخمیری پودر هسته خرما با استفاده از روش های هضم دو مرحله ای و تولید گاز اندازه گیری شدند. در مقایسه با شاهد، اثر اصلی پرتودهی با الکترون منجر به کاهش درصد NDF و ADF، افزایش معنی دار پتانسیل تولید گاز، عامل تفکیک، ماده آلی واقعا تجزیه شده، تولید توده زنده میکروبی و نیز افزایش قابلیت هضم ماده خشک،NDF  و ADF هسته خرما شد (0/05>p) و تیمار100 کیلو گری بهترین نتایج را داشت (0/05>p). اثر اصلی پراکسید هیدروژن شامل کاهش معنی دار درصد ماده خشک، ماده آلی و افزایش پتانسیل تولید گاز، قابلیت هضم ماده خشک،NDF  و ADF پودر هسته خرما بود (0/05>p). در مقایسه با تیمار شاهد، عمل آوری پودر هسته خرمای پرتودهی شده با پراکسید هیدروژن (اثر متقابل) باعث کاهش درصد مواد مغذی (به جز خاکستر)، افزایش فراسنجه های تولید گاز و قابلیت هضم مواد مغذی شد. این کاهش یا افزایش در مورد برخی از تیمارها معنی دار و در مورد برخی  دیگر از تیمارها بدون تغییر بود. اما در مورد اغلب فراسنجه ها، در حین عمل آوری پودر هسته خرما پرتودهی شده در دز های بالا (100 یا گاهی 125 کیلوگری) با سطوح مختلف پراکسید هیدروژن برترین نتایج حاصل شد. در مجموع، عمل آوری با پرتو الکترون به تنهایی باعث بهبود ارزش تغذیه ای پودر هسته خرما شد، اما هنگام عمل آوری پودر هسته خرمای پرتودهی شده با پراکسید هیدروژن (اثر متقابل) تاثیر افزایشی قابل توجه نبود. بنابراین، طبق نتایج آزمایش حاضر، بهترین دز برای بهبود ارزش تغذیه ای پودر هسته خرما 100 کیلوگری با و بدون پراکسید هیدروژن 2 درصد بود.