خاستگاه تکاملی و ژنتیکی خودکشی

سالیانه تقریبا یک میلیون نفر در اثر خودکشی در سرتاسر جهان می میرند؛ لذا درک ریشه های زیستی خودکشی و کارکرد احتمالی آن در گذشته تکاملی انسانها می تواند درک کاملی از این پدیده و پیشگیری آن فراهم کند.

در این مطالعه مروری با هدف جمع بندی دیدگاه های معتبر و ارایه یک دیدگاه کلی بر اساس جدیدترین یافته های این حوزه،  کلیدواژه های مرتبط تا آگوست سال 2018 در پایگاه های علمی معتبر، وارد و مقاله های مرتبط استخراج شدند.

یافته ها نشان می دهند که مدل های گوناگونی نظیر خودکشی از روی نوع دوستی، تناسب اندک ارگانیسم، فرضیه تحمل، فرضیه چانه زنی، فرضیه پاسخ ضد شکارچی، فرضیه یوسوشالیتی، فرضیه دستکاری انگلی و خودکشی به عنوان محصول جانبی یادگیری و انعطاف پذیری رفتاری و محصول جانبی درد ارایه شده اند. همچنین تقریبا همه ی مدل های نوین روان شناسی به خصوص مدل گریه برای کمک و مدل بین فردی خودکشی بر اساس فرضیات تکاملی شکل گرفته اند. این مدل ها به همراه یافته های مطالعات دوقلوها، فرزندخواندگی و خانوادگی نشان می دهند که خودکشی صرفا یک پدیده فرهنگی و اجتماعی نیست و ژن ها نقش بسیار مهمی در بروز آن دارند.

 به طور کلی ، شواهد زیادی نشان می دهد که خودکشی احتمالا محصول جانبی درد است تا محصول مستقیم انتخاب طبیعی.