بررسی نقش میانجی گری دشواری تنظیم هیجانی بین اضطراب سلامتی و اضطراب حالت در بزرگسالان ایرانی در زمان همه گیری کرونا ویروس

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی گری دشواری تنظیم هیجانی بین اضطراب سلامتی و اضطراب حالت در زمان همه گیری کرونا ویروس است.

پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بزرگسالان ایرانی است که در بازه ی آوریل و می 2020 در شهر مشهد زندگی می کردند. از این میان370 نفر به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های اضطراب حالت- صفت اسپیلبرگر (STAI)، مقیاس دشواری تنظیم هیجانی (DERS) و پرسشنامه اضطراب سلامتی (HAI-18) جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل معادلات ساختاری انجام شد.

نتایج به دست آمده نشان می دهند که مولفه های اضطراب سلامتی شامل ابتلا به بیماری (02/0=sig)، پیامدهای بیماری (02/0=sig) و نگرانی کلی سلامت (01/0=sig)، به ترتیب با اندازه اثرهای 27/0، 30/0 و 14/0- به واسطه دشواری تنظیم هیجانی بر اضطراب حالت اثر معناداری دارند (Sig<0.05)؛ که افزایش (کاهش) مولفه های ابتلا به بیماری و پیامدهای بیماری از اضطراب سلامتی با افزایش (کاهش) دشواری تنظیم هیجانی، منجر به افزایش (کاهش) اضطراب حالت می شوند. اما افزایش نگرانی کلی سلامت (کاهش) به واسطه کاهش (افزایش) دشواری تنظیم هیجانی، منجر به کاهش (افزایش) اضطراب حالت می گردد.

کسانی که زیر مقیاس های"ابتلا به بیماری" و "پیامدهای بیماری" بالاتری در اضطراب سلامتی دارند، در موقعیت هایی که سلامتی آن ها در خطر است، اضطراب بیشتری را ادراک می کنند. اما افرادی که زیر مقیاس"نگرانی کلی سلامت" بالاتری دارند تنظیم هیجانی بهتری داشته و اضطراب کمتری را در این موقعیت ها ادراک می کنند.