مقایسه کارایی دو مدل DNDC و DAYCENT در حساسیت سنجی برآورد گازهای گلخانه ای

انتشار گازهای گلخانه ای و اثرات آن بر گرمایش جهانی یکی از چالش های جدی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه محسوب می‍شود. بررسی میزان انتشار گازهای گلخانه ای کشورهای مختلف این امکان را فراهم می کند تا سهم کشورها در تولید گازهای گلخانه ای مشخص شود. این مقاله تلاش دارد که با استفاده از مدل های DAYCENT و  DNDC نرخ تصاعد گازهای متان، اکسیدنیتروس و اکسیدنیتریک و همچنین میزان پتانسیل گرمایش جهانی در اراضی زراعی خوزستان را برآورد نماید.

در ابتدا برای نمونه برداری انتشار گازها در اراضی کشت برنج، گندم و نیشکر از اتاقک ساکن، برای اندازه گیری گاز متان از کروماتوگرافی گازی و برای سنجش گازهای اکسید نیتروس و اکسید نیتریک از دستگاه آنالایزر APNA-370 استفاده شد. برای برآورد و مدل سازی انتشار گازها از مدل‍های DAYCENT وDNDCاستفاده گردید.

بر اساس نتایج داده های دو مدل DAYCENT و DNDC بیش ترین میزان شار متان مدل شده در ایستگاه باغملک به ترتیب 369/1 و 014/1 تن در هکتار در سال، بیش ترین میزان تصاعد اکسیدنیتروس مدل شده در ایستگاه شوشتر به ترتیب160/0 و 098/0تن در هکتار در سال و بیش ترین میزان پتانسیل گرمایش جهانی بر اساس داده های مشاهداتی در ایستگاه باغملک (074/55 تن معادل دی اکسید کربن) بوده و بر اساس داده های DAYCENTدر ایستگاه شوش (059/68 تن معادل دی اکسید کربن) و بر اساس داده های DNDC در ایستگاه شوش (066/47 تن معادل دی اکسید کربن) تعیین شد.

با توجه به نتایج شاخص های آماری هر دو مدل دقت قابل قبولی را در برآورد گازهای گلخانه ای مذکور نشان دادند.