ارزیابی شاخص های آلودگی عناصر سمی بالقوه در خاک های شهرستان چادگان اصفهان، با نگرشی به اطراف مناطق مسکونی

امروزه آلودگی خاک‏های کشاورزی توسط انواع آلاینده‏های مخرب به یکی از معضلات زیست محیطی بشر تبدیل شده است. منابع مختلف ایجادکننده آلودگی شامل انواع آلاینده های کشاورزی و نفتی، فلزات سنگین، ضایعات صنعتی، و غیره سبب کاهش کیفیت خاک، گسترش آلودگی در آب های زیرزمینی، و بروز سایر مشکلات زیست محیطی می شود؛ گرچه عدم مدیریت صحیح دفع مواد آلی نیز می‏تواند افزایش غلظت املاح و فلزات سنگین و ریزجانداران بیماری زا را در پی داشته باشد. در این پژوهش، با هدف بررسی و اندازه گیری غلظت فلزات سنگین و عناصر سمی بالقوه، تعداد 128 نمونه از خاک منطقه شمال غربی شهرستان چادگان در مناطق مختلف و اطراف مناطق شهری انتخاب شد تا، ضمن دستیابی به میزان غلظت این فلزات، مناطق پر خطر و آلوده مشخص شود. نتایج حاصل از تجزیه ICP نمونه های خاک این منطقه نشان داد روند تغییرات غلظت فلزات سنگین و عناصر سمی بالقوه به صورت Cr>Sr>Mn>Ni>Zn>B>Cu>Y>Pb>Sc<Ba است. نتایج شاخص های خاک بیانگر آن بود که خاک های مورد مطالعه دارای آلودگی کم یا فاقد آلودگی اند. نتایج ضریب آلودگی حاکی از آن بود که به جز عنصر سرب، که در بعضی از نقاط نمونه برداری دارای غنی شدگی متوسط است، مابقی عناصر دارای غنی شدگی ضعیف اند. شاخص بار آلودگی نشان داد نمونه های مورد مطالعه آلودگی ندارند و غلظت مناسب دارند. این در حالی است که غنی شدگی کروم و مس و سرب در بعضی از نقاط نمونه برداری در حد متوسط است که این غنی شدگی را می‏توان آلودگی با منشا زمین زاد در نظر گرفت.