ضرورت پایش قوانین و مقررات اهدای عضو در نظام حقوقی ایران

 امروزه پیوند اعضا به عنوان پدیده نوین در علم حقوق و پزشکی در نظام حقوقی ایران با موانع و چالش های متعددی مواجه می باشد. از جمله مهمترین این موانع قوانین و مقرراتی می باشد که به جهت گذشت زمان پاسخگوی نیازهای روزافزون متقاضیان دریافت عضو و حمایت موثر از اهداکنندگان اعضا نبوده و روزانه شاهد فوت تعدادی از این افراد (حداقل هفت نفر) در لیست انتطار پیوند می باشیم. در این راستا نقش مقنن ایرانی در اصلاح مبانی و تکمیل نظام حقوقی پیوند اعضا از یک طرف و تقنین قضایی از طریق ایجاد رویه قضایی یقینا بسیار اساسی خواهد بود. هدف از نگارش این مقاله بررسی اهمیت و ضرورت بازنگری و اصلاح قوانین و مقررات موجود و نیز تبیین چالش ها و ضرورت های نظام حقوقی پیوند اعضا در ایران بوده و تا حد امکان تلاش گردیده از طریق اصلاح مبانی نظام حقوقی پیوند اعضا و تدوین قانون جامع اهدای عضو راهکارهای مناسبی به منظور افزایش منابع تامین اعضای پیوندی، ارایه گردد.

نوشتار حاضر، با استفاده از روش کتابخانه ای و بهره گیری از کتب و مقالات علمی معتبر جهت ارایه طریق و حرکت به سوی نظام مطلوب اهدای عضو به رشته تحریر درآمده است.

نتایج بررسی پژوهش حاضر حکایت از آن دارد قوانین و مقررات موجود برای رفع موانع و چالش های مقوله اهدا عضو کافی نبوده و بازنگری و اصلاح قوانین و مقررات و تدوین راهکارهای مناسب در این زمینه می تواند در ارتقای نظام حقوقی پیوند اعضا بسیار راهگشا باشد.

در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانت داری رعایت شده است.

نتایج  بررسی حکایت از آن دارد قوانین و مقررات موجود برای رفع موانع و چالش های مقوله اهدا عضو کافی نبوده و بازنگری و اصلاح قوانین و مقررات و تدوین راهکارهای مناسب در این زمینه می تواند در ارتقای نظام حقوقی پیوند اعضا بسیار راهگشا باشد.