اثرات صدای بنفش بر روی میزان بیان ژن SLC26A4در بافت حلزون گوش رت

صدای بنفش را می توان مشابه اصواتی در نظر گرفت که طیف وسیعی از افراد به عنوان یکی از مهم ترین عوامل فیزیکی زیان آور، در محیط های کاری خود در تماس با آن هستند. از طرفی، نمونه ی بافت حلزون گوش بهترین نمونه بافتی جهت بررسی میزان بیان ژن و مطالعات آسیب شناسی، پس از تماس با اصوات محسوب می شوند لذا هدف از این پژوهش، بررسی اثرات صدای بنفش بر روی میزان بیان ژن SLC26A4در بافت حلزون گوش بود.

در مجموع، 10 سر رت نر با نژاد ویستار در این مطالعه تجربی استفاده گردید. دو گروه مواجههN1 و N2 در تماس با صدای بنفش (kHz20-4، dB120-115=SPL) قرار گرفتند. آزمایشات بافت شناسی جهت مطالعات آسیب شناسی بافت صورت گرفت و در پایان، میزان بیان نسبی ژن SLC26A4 بوسیله ی qRT-PCR تعیین گردید. کلیه آزمایشات این مطالعه، طبق موازین اخلاقی کار با حیوانات آزمایشگاهی انجام گرفت.

نتایج نشان داد که در هر دو گروه مواجهه N1 و N2 کاهش معنادار میزان بیان ژن SLC26A4 نسبت به سطح نرمال اتفاق افتاده است. نتایج مطالعه ی آسیب شناسی بافت حلزون گوش نشان داد که نمونه ی گروهی که 6 روز با صدای بنفش مواجهه داشت، پس از 7روز از قطع مواجهه صدمات مکانیکی بیشتری دیده بود.

این سطح از کاهش بیان در ژن SLC26A4 و آسیب دایمی غشای رایسنر و بازال لامینا در بافت حلزون گوش و گانگلیون عصب شنوایی، منجر به تقویت بروز نقص شنوایی حسی-عصبی پیش رونده و افزایش احتمال متاستاز در بافت حلزون گوش می گردد.