تاثیر تمرین با شدت های مختلف بر شاخص منتخب آپوپتوزی در بافت کبد رت های نر نژاد ویستار

کبد یکی از اندام های حیاتی بدن است که نقش بسیار مهمی در متابولیسم مواد، سم زدایی داروها و دفع مواد مضر از بدن دارد و نارسایی های کبدی به عنوان یکی از خطرات جدی سلامتی بشر محسوب می شوند. آپوپتوز یکی از ویژگی های برجسته بیماری های کبد است. پیشرفت بیماری کبد تحت تاثیر تعادل بین توانایی های آپوپتوزی و ضد آپوپتوزی قرار دارد. هدف پژوهش کنونی، بررسی تغییرات شاخص منتخب آپوپتوز در بافت کبد رت های نر ویستار ناشی از انجام سه پروتکل تمرین ورزشی بود.

در این مطالعه تجربی، 32 سر رت (8 هفته ای) به طور تصادفی به چهار گروه هشت تایی کنترل، تمرین هوازی با شدت متوسط، هوازی پرشدت و تمرین هوازی تناوبی پرشدت تقسیم شدند. مدت تمرینات هشت هفته، پنج جلسه در هفته بود. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، نمونه های بافت بطن کبد استخراج شد و در دمای 80- درجه سانتی گراد تا زمان آزمایش نگهداری شد. برای آزمون فرضیه های پژوهش از آزمون ANOVA یک طرفه و برای مقایسه بین گروهی از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. 

نتایج نشان داد که نسبت به گروه کنترل، بیان ژن 21P در هر سه گروه تمرین هوازی با شدت متوسط، هوازی پرشدت و تمرین هوازی تناوبی پرشدت به طور معنی داری کاهش یافته است (001/0P≤)، به طوری به ترتیب  به میزان 0018/0 واحد، 0017/0 واحد و 001/0 واحد نسبت به گروه کنترل کاهش داشته است.

نتایج نشان داد پروتکل های ورزشی پژوهش کنونی اثرات یکسانی برکاهش بیان ژن 21P در بافت کبد دارند. بنابراین، می تواند به عنوان یک سازوکار پیشگیرانه جهت جلوگیری و یا کاهش آپوپتوز بافت کبدی مورد توجه قرار گیرد.