بررسی و تحلیل عوامل موثر بر توسعه و رونق گردشگری شهری (مورد: تهران قدیم، منطقه 12 شهرداری تهران)

دستیابی به اقتصاد پویا و کارآمد و بستر سازی برای بهره مندی از کلیه فرصت ها و پتانسیل های موجود  در نواحی شهری و ارتقا معیشت و رفاه شهروندان و توازن و تعادل ثروت و توزیع عادلانه آن می تواند از طریق بهره گیری مناسب از پتانسیل های بخش گردشگری محقق شود. منطقه 12 شهرداری تهران، به عنوان هسته تاریخی این شهر در گذر زمان تحولات بیمشاری را پشت سر نهاده است و در هر دوره جاذبه های بی نظیر و منحصر به فردی را که یادواره فرهنگ و تمدن مردمانی است که در طول قرن های گذشته در این منطقه زیسته اند، در خود جای داده است. در این راستا، پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی ضمن تاکید بر جنبه کاربردی بودن آن، بر آن است به شناسایی و تحلیل عوامل موثر بر توسعه گردشگری منطقه بپردازد. جامعه آماری این پژوهش شامل کارشناسان و نخبگان شهری متخصص در گردشگری منطقه 12 شهرداری تهران، که به جهت محدود بودن و در دسترس بودن، به تعداد 20 نفر به شیوه تمام شماری انتخاب گردیدند. شیوه جمع آوری اطلاعات بر اساس مصاحبه نیمه ساختارمند و پرسشنامه محقق ساخته بوده است که روایی آن توسط اساتید دانشگاهی و کارشناسان گردشگری و پایایی آن بر اساس ضریب آلفای کرونباخ برابر با 0.901 مورد تایید قرار گرفت. نتایج روش تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که عوامل موثر در توسعه گردشگری منطقه 12 در شش عامل منفی و دو عامل مثبت خلاصه می شود و در مجموع 0.64 درصد واریانس کل متغیر وابسته را تبیین کرده و به ترتیب اهمیت،  این عوامل در بخش عوامل منفی شامل؛ افزایش امکانات و خدمات در مناطق اطراف و عدم ارایه مجوز برای تسهیلات در منطقه  با بار عاملی 0.776، نامتناسب بودن تجهیزات و تسهیلات و عدم سرمایه گذاری با 0.706، عدم وجود نیروی آموزش دیده با 0.693، آلودگی های  محیطی وتراکم بیش از حد و افزایش تمایل سفر به مناطق رقیب با 0.686، عدم وجودبرنامه ها و ضعف فرهنگ سنتی با 0.654هستند و در بخش عوامل مثبت بر توسعه گردشگری موقعیت منطقه و تمایل به سرمایه گذاری بخش خصوصی با 0.706 و سرمایه های تاریخی منطقه با 0.572شناسایی شدند.