جایگاه مدیریت پایدار در سیاستگذاری تامین آب سیستان و بلوچستان

کمبود آب آشامیدنی در استان سیستان و بلوچستان مسئله ای است که دولت با آن روبرو است. سوال مقاله حاضر این است که سیاست دولت چه تاثیری بر تامین آب آشامیدنی استان سیستان و بلوچستان گذاشته است؟ فرضیه مورد بررسی این است که تمرکز بر سیاست توسعه کشاورزی،  ضعف مدیریت به هم پیوسته و ضعف بهره از جوامع محلی تاثیر چشمگیری بر ضعف دسترسی به آب آشامیدنی سالم در این منطقه گذاشته است. جامعه مورد مطالعه، روستای آزاتی است که در مدل چرخه ای سیاستگذاری عمومی مورد واکاوی قرار گرفته است و روش سنجش جامعه این پژوهش نیز تحلیلی- کیفی است. داده ها از طریق فیش برداری منابع کتابخانه ای و مصاحبه با کارشناسان جمع آوری شده است. نتایج نشان می دهد، تمرکز بر سیاست توسعه کشاورزی، ضعف مدیریت به هم پیوسته سازمان های دولتی و بهره ضعیف از نقش جوامع محلی از دلایل کم آبی در آزاتی بوده است. درآخر پیشنهاد می شود برای دستیابی به آب و توسعه پایدار در این منطقه همکاری میان ذی نفعان، مدیریت پایدار و حکمرانی خوب لحاظ شود.