مولفه های تربیتی تضرع با کاربست معناشناسی بر محوریت همنشینها و تاثیر آن بر سلامت معنوی

مفهوم تضرع به عنوان یکی از رکنهای اساسی تربیت معنوی و از جمله مفاهیم اخلاقی موجود در قرآن کریم است. پژوهش حاضر به دنبال این است که با توجه به همنشین‌ها، تضرع دارای چه مولفه‌های معنایی می‌شود و رابطه آن با سلامت معنوی چگونه است.

پژوهش حاضر به روش کتابخانه ای- استنادی و تجزیه و تحلیل به صورت تحلیل محتوایی کیفی (توصیفی- تحلیلی) و سطح تحلیل معناشناسی با محوریت همنشینی صورت پذیرفته است.

کیفیت تضرع و عوامل زمینه ساز آن بسته کاملی برای بهبود سلامت معنوی و کمال آن ارایه میکند به گونهای که در شرایط سخت بحرانی انسان دچار اضطراب، استرس، بیماریهای جسمانی، روانی، اجتماعی نشود و در این اوضاع، بعد معنوی او حاکم بر ابعاد دیگر بوده و رنج را معنادار میکند تا انسان مورد نظر به حیات طیبه مورد تایید قرآن برسد.

نتایج تحقیق حاکی از آن است که این واژه در محور همنشینی با واژگانی چون «باساء»، «الضراء» «عذاب» و «استکانت» قرار دارد که هر چهار مفهوم به عنوان مقدمه‌ و زمینه ساز تضرع محسوب می‌شوند. «خفیه» به عنوان همنشینی دیگر، به معنای خفای در دعا است و می تواند برای تبیین هرچه بیشتر معنای تضرع آمده باشد و همنشینی واژه «خیفه» که به معنای ترس است می‌تواند هم به عنوان زمینه ساز تضرع و هم نشانگر کیفیت تضرع ‌باشد و نهایتا تمام این مولفه ها تاثیر مستقیم با سلامت معنوی شخص داشته و او را به هدف متعالی قرآن رهنمون میسازد.