تبیین عوامل موثر بر ارتقا سطح مردم گرایی در محلات سنتی (مورد مطالعه: محلات استادسرا، چله خانه و پیرسرا شهر رشت)

زندگی معاصر در  شهرهای پرجمعیت با کاهش شدید تعاملات اجتماعی میان شهروندان به ویژه در روابط همسایگی مواجه گشته است. در حالی که در گذشته در محلات سنتی همواره زندگی جریان داشته و اهالی در کنار هم مانند اعضای یک خانواده زندگی می کردند. استفاده از واژه های مردم گریز و مردم گرا اولین بار توسط اسموند مطرح گردید، بعدها نظریه پردازان دیگر نیز از مفاهیم مشترک مردم گرایی سخن به میان آورده اند. هدف پژوهش حاضر دستیابی به مولفه هایی از فضای شهری که بر میزان مردم گرایی محلات سنتی شهر رشت موثرند، می باشد. روش تحقیق پژوهش حاضر بر اساس هدف کاربردی و بر اساس جمع آوری اطلاعات به روش اسنادی و پیمایشی میدانی است. همچنین ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ای مشتمل بر 50 پرسش مرتبط با متغیرهای پژوهش می باشد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از مدل ساختاری تحلیل عاملی تاییدی و روش برآورد حداقل مربعات جزیی با استفاده از نرم افزارهای SPSS و SMART PLS3 بهره گرفته شد. ساکنین محلات سنتی شهر رشت جامعه آماری و ساکنین محلات استادسرا، چله خانه و پیرسرا نمونه آماری در نظر گرفته شده اند. داده های پژوهش نیز از 265 نفر از ساکنین محلات مذکور جمع آوری گردید. نتایج حاصل از پژوهش نشان داده که به ترتیب معیارهای دلبستگی اجتماعی تجمع پذیری، زیبایی و دلپذیری، همه شمول بودن، خوانایی، پیش بینی و خلق رویدادهای اجتماعی و هندسه و ابعاد فضا بر ارتقا سطح مردم گرایی محلات سنتی استادسرا، چله خانه و پیرسرا در شهر رشت موثر می باشند.