اثربخشی روش برنامه ریزی عصبی-کلامی بر نگرش خوردن و سلامت روان افراد دارای اضافه وزن

رایجترین اختلال خوردن، پرخوری است که در افراد چاق یا دارای اضافه وزن دیده میشود. افراد دارای اضافه وزن مشکلاتی در زمینه نگرش خوردن و سلامت روان دارند و شواهد اندکی درباره اثربخشی مداخلات برنامه ریزی عصبی-کلامی بر بهبود پیامدهای مرتبط با سلامت در دسترس است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روش برنامه ریزی عصبی-کلامی بر نگرش خوردن و سلامت روان افراد دارای اضافه وزن انجام شد.

این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش افراد دارای اضافه وزن مراجعه کننده به کلینیک های تغذیه و مراکز بهداشتی درمانی شهر دهدشت در سال 1398بودند. باتوجه به معیارهای ورود، تعداد 24نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 10جلسه دو ساعته به مدت پنج هفته آموزش برنامه ریزی عصبی-کلامی دریافت کرد و گروه کنترل آموزشی ندید. داده ها با کمک آزمون نگرش خوردن (EAT-26)و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس  (DASS-21) جمع آوری شد.

گروه های آزمایش و کنترل از نظر جنسیت، تاهل، تحصیلات و اشتغال تفاوت معناداری نداشتند  (P> 0.05)علاوه بر آن، گروه ها در مرحله پیش آزمون از نظر نگرش خوردن و سلامت روان تفاوت معناداری نداشتند (P> 0.05)   اما در مراحل پس آزمون و پیگیری از نظر هر دو متغیر تفاوت معناداری ثبت شد (P <0.05)  همچنین، روش برنامه ریزی عصبی-کلامی در مقایسه با گروه کنترل باعث بهبود نگرش خوردن و سلامت روان افراد دارای اضافه وزن گردید و نتایج در مرحله پیگیری نیز حفظ شد  (P <0.05)

طبق نتایج این مطالعه، برنامه ریزی برای استفاده از روش برنامه ریزی عصبی-کلامی در کنار سایر روش های آموزشی جهت بهبود ویژگی های روانشناختی ضروری است. در نتیجه، متخصصان و درمانگران سلامت میتوانند از روش برنامه ریزی عصبی-کلامی برای بهبود نگرش خوردن و سلامت روان افراد دارای اضافه وزن استفاده نمایند.