بررسی موانع استقرار مدیریت کیفیت جامع در بیمارستا نهای آموزشی و غیرآموزشی

یکی از رویکردهای پرطرفدار ایجاد تغییرات ساختاری در بیمارستان ها، مدیریت کیفیت جامع است؛ که به عنوان یکی از مهمترین دلایل  افزایش کارایی و اثربخشی سازمان و مزیت رقابتی شناخته می شود. هدف مطالعه حاضر، بررسی موانع استقرار مدیریت کیفیت جامع در بیمارستان های شهر کرمان بود.

این مطالعه توصیفی-همبستگی، به بررسی موانع استقرار مدیریت کیفیت جامع در بیمارستان های شهر کرمان در سال 99-1398 پرداخت. 377 نفر از مدیران و کارشناسان، کارکنان درمانی و اداری و مالی بیمارستان ها (188 نفر آموزشی و 189 نفر غیرآموزشی)، از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه موانع اجرای مدیریت کیفیت جامع نیگا، پرسشنامه سبک های رهبری هرسی و بلانچارد و پرسشنامه بلوغ شغلی کارکنان بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و تحلیلی (کای اسکویر، تی مستقل، آنالیز واریانس و توکی) استفاده شد. سطح معنی داری 05/0 بود.

میانگین موانع اجرای مدیریت کیفیت جامع در بیمارستان های آموزشی بیشتر از بیمارستان های غیر آموزشی بود (046/0=p). بیشترین موانع بیمارستان های شهر کرمان، «موانع فرهنگی و کارکنان» و مربوط به سبک رهبری دستوری و بلوغ سازمانی حرفه ای کارکنان بودند. بین موانع اجرای مدیریت کیفیت جامع و سبک رهبری و همچنین بلوغ سازمانی کارکنان در بیمارستان ها تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0>p).

باتوجه به نتایج، بیشترین موانع استقرار مدیریت کیفیت جامع در بیمارستان های شهر کرمان، موانع فرهنگی و کارکنان بودند که به دلیل سبک رهبری دستوری ایجاد شدند. بهتر است مدیران بیمارستان ها با شناخت موانع اجرای مدیریت کیفیت جامع، در راستای رفع این موانع بر آیند.