تعیین شیوع عوامل خطرزای دوران بارداری در بروز اختلال های طیف اتیسم

اختلال طیف اتیسم، یکی از انواع اختلال های فراگیر رشدی است که به عنوان وخیم ترین و درعین حال ناشناخته ترین اختلال دوران کودکی، مطرح می شود. تعیین عوامل خطرزای این اختلال همیشه از اولویت های متخصصان و پژوهشگران بوده است. لذا هدف از این پژوهش تعیین شیوع عوامل خطرزای دوران بارداری در بروز اختلال های طیف اتیسم بود.

پژوهش حاضر از نوع پژوهش های توصیفی بود. جامعه پژوهش را کلیه کودکان مبتلا به اختلال اتیسم تشکیل می دادند که به مراکز درمان شهر تهران مراجعه داشتند. حجم نمونه 310 نفر (109 دختر و 201 پسر) بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. اطلاعات پژوهش با استفاده از چک لیست طبقه بندی بین المللی عملکرد، ناتوانی و سلامت (ICF) جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل دیداری، شاخص های فراوانی و درصدی استفاده شد.

عواملی از قبیل بیماری زمینه ای مادر، مصرف دارو در دوران بارداری، حساسیت فصلی مادر، فرزند دوم، تک قلو بودن، زودرس بودن، زردی در هنگام بارداری، دریافت واکسن سه گانه، دریافت واکسن MMR، داشتن سابقه NICU و انکوباتور، خونریزی مادر در سه ماه اول بارداری، دیابت در زمان بارداری، سابقه پارگی کیسه آب در هنگام بارداری، سابقه تیرویید، اضافه وزن مادری، سابقه ویار در هنگام بارداری، سابقه تهوع، داشتن جراحی در زمان بارداری، استرس در هنگام بارداری، زایمان سزارین، بارداری ناخواسته، کمبود آهن در زمان بارداری، نسبت فامیلی، مشکلات خانوادگی، فتوتراپی و اضافه وزن نوزاد شناسایی شد. بر اساس شاخص درصدی، دریافت واکسن MMR با 91 درصد و دیابت در زمان بارداری با 27 درصد به ترتیب بیشترین و کمترین شیوع را داشتند.

یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد که برخی از عوامل دوران بارداری در کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم شیوع بالاتری دارند. بنابراین، پیشنهاد می شود عوامل خطرزای اختلال طیف اتیسم در مادران باردار شناسایی شود و متخصصان در این حوزه غربالگری های مرتبط را طرح ریزی نمایند.