اختلالات خود ایمنی تیروئید در بیماران دیابت نوع ادر جنوب ایران (شهر بندرعباس)

دیابت نوع 1 یک اختلال خودایمنی محسوب می گردد که با سایر اختلالات خودایمنی نظیرنارسایی آدرنال و تیروییدیت هاشیموتو همراهی دارد. هدف از این تحقیق، بررسی شیوع اختلالات خودایمنی تیروئید در بیماران دیابتی نوع 1 در جنوب ایران (شهر بندرعباس) می باشد.
در مطالعه مقطعی تعداد 48 بیمار دیابتی نوع 1 و 41 فرد هم سن و هم جنس از نظر حضور اختلالات خودایمنی تیروئید مورد ارزیابی قرار گرفتند. از تمام افراد نمونه خون جهت تعیین پادتن های ضد تیروییدی(antithyroidperoxidase) و (antithyroglobulin) و آزمون های تیروییدی RT3U، T4، T3،TSH و HbA1c تهیه گردید.
شیوع پادتن ضد(anti – TPO) TPO و ضد تیروگلوبولین(anti - TG) در بیماران 29% و در گروه سالم به ترتیب 2% و 7% بوده است (P<0.05). در مجموع شیوع اختلالات خودایمنی تیرویید anti – TPO)مثبت یا anti - TG مثبت) در گروه دیابتی و سالم به ترتیب 35% و 7% بوده است (p<0.05). شیوع این پادتن ها در دختران بیش از پسران بود و حضور آنها، ارتباطی با سن شروع و مدت دیابت آنها نداشته است. همچنین 17.6% از بیماران دارای پادتن ضد تیرویید، مبتلا به اختلال عملکرد تیرویید به شکل هیپوتیروییدی تحت بالینی و هیپرتیروییدی بودند.
با توجه به شیوع بالای اختلالات خودایمنی تیرویید در مبتلایان به دیابت نوع 1 در شهر بندرعباس (تقریبا 1 نفر از هر سه بیمار مبتلا به دیابت نوع 1) غربالگری تمامی بیماران از نظر حضور این پادتن ها و در صورت بالا بودن تیتر آنها بررسی های دوره ای از نظر بروز اختلالات عملکرد توصیه می گردد.