اتنوفارماکولوژی گیاهان دارویی کوه گیسکان

اتنوفارماکولوژی شامل مشاهده، توصیف و بررسی تجربی گیاهان دارویی بومی یک منطقه و مطالعه ترکیبی انسان شناسی، داروشناسی و توکسیکوژی این محصولات می باشد. هدف این پژوهش، شناخت گیاهان دارویی است که به صورت سنتی در منطقه کوه گیسکان شهرستان بوشهر و کوهپایه های اطراف آن کاربرد دارویی دارند.

مواد و روش ها: 

کاربردهای گیاهان دارویی از 21 نفر آگاه بومی منطقه کوه گیسکان به صورت مصاحبه حضوری گردآوری شده و شاخص های فراوانی نسبی (Relative Frequency of Citation) و شاخص اهمیت فرهنگی (Cultural Importance Index) برای هر گیاه دارویی منطقه گیسکان محاسبه گردید.

یافته ها:

 به طور کلی 126 گونه گیاه دارویی در منطقه کوه گیسکان در استان بوشهر مربوط به 58 خانواده شناسایی شدند. گیاهان آویشن شیرازی (Zataria multiflora)، بابونه شیرازی (Matricarria chamomilla)، سربرنجاس (Achillea eriophora DC)، شیرین بیان (Glycyrrhiza glabra)، درخت بنه (Pistacia atlantica)، اسفرزه یا بنگو (Plantago psyllium)، هلپه (Teucrium polium)، گیاه تشنه داری (Scrophularia striata)، کاسنی (Cichorium intybus) و رازیانه (Foeniculum vulgare) دارای بالاترین شاخص اهمیت فرهنگی بودند. شایع ترین کاربرد دارویی آن جهت بیماری های تنفسی، گوارشی، زنان، زایمان و عمومی (اصلاح مزاج و ضعف بدن)، عفونی و متابولیک بود.

نتیجه گیری:

 تنوع گسترده ای از گیاهان دارویی در منطقه کوه گیسکان استان بوشهر وجود دارد که در مواردی از بیماری های گوناگون به کار برده می شوند که این کاربردها منطبق با دانش پزشکی روز دنیا می باشد. اما با این وجود در این منطقه شماری از گیاهان برای درمان بیماری هایی به کار برده می شود که ویژه این منطقه است و پژوهش پیرامون این گیاهان دارویی می تواند آغازگر راهی برای کشف داروهای جدید در عرصه درمان باشد.