تمایل به راه اندازی کسب وکار در بین دانشجویان دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز: کاربرد رهیافت قابلیت اشتغال

هدف کلی پژوهش حاضر، واکاوی قابلیت اشتغال دانشجویان رشته های مختلف تحصیلی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در تمایل به راه اندازی کسب وکارهای فردی پس از دانش آموختگی است. این پژوهش در سال 1399 انجام شده و در قالب یک تحلیل آمیخته، ترکیبی از روش های کمی و کیفی مورد استفاده قرار گرفت. جامعه موردمطالعه در بخش کمی مطالعه، تمامی دانشجویان دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز (1874 نفر) بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده، یک نمونه ی تصادفی 365 نفره انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه بود که روایی صوری و پایایی آن به ترتیب توسط اساتید بخش ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه شیراز و با یک مطالعه ی راهنما در نمونه ای 30 نفره از کل دانشجویان خارج از نمونه اصلی، تایید شد. در بخش کیفی پژوهش نیز با استفاده از روش مطالعه موردی و تکنیک نمونه گیری هدفمند، مصاحبه های عمیق با اعضای شورای بهبود مهارت آموزی و ارتقای توان اشتغال پذیری دانشجویان دانشگاه شیراز (12 نفر) انجام شد. طبق یافته های بخش کمی، نتایج مدل معادلات ساختاری نشان داد که متغیرهای معدل کل، شرکت در کارگاه های مهارتی، تجربه دروس کارآفرینی، تجربه ی شرکت در استارتاپ ها، نگرش به کارآموزی مطلوب، مهارت های توسعه ی فردی و کسب وکار و گرایش کارآفرینانه از عوامل تاثیرگذار بر تمایل دانشجویان نسبت به راه اندازی کسب وکار بودند. در نهایت، بر اساس یافته های بخش کیفی، راهکارهای ارتقای قابلیت اشتغال دانشجویان در دانشگاه در قالب چهار مجموعه استراتژی های آموزشی، اجرایی، حمایتی و انگیزشی ارایه شده است.