احساس استیگمای وابستگان در بستگان درجه یک ‏و درجه دو افراد ناتوان

استیگما مجموعه ای از نگرشهای پیش داورانه و رفتارهای تبعیض آمیز می باشد که باعث می شود شخص حامل برچسب خاص، از مقبولیت کامل اجتماعی محروم شود. این پژوهش با هدف بررسی استیگمای وابستگان در بستگان درجه یک و درجه دو افراد ناتوان صورت گرفته است.

طرح پژوهش توصیفی و از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش، تمام بستگان درجه یک و درجه دو افراد ناتوانی را شامل می شد که تحت پوشش سازمان بهزیستی و یا مراکز بهداشت شهرستان مبارکه اصفهان بوده، و در پاییز سال 1398 در این شهرستان ساکن بودند. از این جامعه آماری تعداد 300 نفر با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. پس از نمونه گیری، مقیاس استیگمای وابستگان ساخته چانگ و همکاران (2015) برای بررسی استیگما استفاده شد.

بر طبق نتایج بدست آمده از مدل رگرسیون؛ درجه فامیلی، علت ناتوانی و سطح تحصیلات به طور معناداری در پیش بینی استیگمای وابستگان سهم داشتند.

وابستگی خانوادگی درجه یک، تحصیلات پایین تر و ناتوانی نوع اولیه(مادرزاد) از عوامل مربوط به افزایش خطر استیگمای وابستگان افراد ناتوان است.