تاثیر مداخله آموزشی بر آگاهی، نگرش و رفتار پیشگیری از سقوط سالمندان

با افزایش جمعیت سالمندان، شیوع سقوط نیز افزایش مییابد. طراحی برنامه های خودمراقبتی نسبت به سقوط با داشتن اطلاعات صحیح از گروه هدف امکان پذیر است. هدف از این مطالعه تعیین دانش، نگرش و رفتار پیشگیری از سقوط در سالمندان در مراکز مراقبت روزانه میباشد.

این مطالعه نیمه تجربی بر روی کلیه زنان و مردان سالمند 60 سال و بالاتر در مراکز مراقبت روزانه استان گیلان در سال تقسیم شدند. گروه مداخله آموزشهای (n= و کنترل (44 (n= 1398 انجام شد. شرکتکنندگان بهطور تصادفی به دو گروه مداخله (37 مربوط به سقوط و روش های پیشگیری از آن را دریافت کرد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته بود که پس از روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. آگاهی در سه مرحله قبل، بلافاصله و پنج ماه پس از مداخله، نگرش و رفتار قبل و پنج ماه پس از ویرایش 16 و آزمونهای آماری میانگین و انحراف معیار، کایاسکویر، spss مداخله تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار تی زوجی، تی مستقل و آنالیز واریانس اندازه های تکراری انجام شد. تمام مراحل مطالعه حاضر براساس استانداردهای اخلاقی انجام شد.

دو گروه مداخله و کنترل از نظر متغیرهای جمعیتشناختی و میانگین نمرات آگاهی، نگرش و رفتار قبل از مداخله تفاوت آماری معناداری نداشتند. در گروه مداخله مقایسه میانگین نمرات آگاهی در سه مرحله، تفاوت معناداری را نشان داد، میانگین نمره نگرش پنج ماه بعد از مداخله افزایش آماری معناداری داشت، میانگین نمره رفتار پنج ماه بعد از مداخله کاهش آماری معناداری را 0 در نظر گرفته شد. / نشان داد. سطح معنی دار کمتر از 05

مداخله آموزشی در افزایش دانش و تغییر نگرش سالمندان در مورد سقوط و پیشگیری از آن موثر است. پیشنهاد می شود برای بهبود رفتارهای پیشگیری از سقوط علاوه بر آموزش از مداخلات دیگری نیز استفاده شود.