بررسی رهایش کافئین از کلوئیدوزوم هیدروژل در شرایط شبیه سازی شده دهان و آنالیز دستگاهی میکروکپسول

در این مطالعه به منظور ریزپوشانی کافیین به عنوان مدل ماده طعمی از کلوییدوزوم هیدروژل با پوسته میکروذرات کربنات کلسیم استفاده شد. وقتی ذرات کربنات کلسیم در روغن آفتاب گردان پراکنده و سپس امولسیون آب در روغن تولید شد، با اضافه کردن گلوکونو دلتا-لاکتون، قطره های آب که محتوی آلژینات بودند با لایه خارجی ذرات کربنات کلسیم، به آهستگی درون هیدروژل هایی در اندازه چند 10 میکرومتر و بدون انعقاد ژلی شدند. میکروذرات کربنات کلسیم هم اتصال دهنده آلژینات و هم پایدارکننده امولسیون آب در روغن هستند. بعد از 48 ساعت سکون، کلوییدوزوم های هیدروژلی حاصل به دلیل نیروی ثقل در کف ظرف جدا شدند. نتایج آزمون طیف سنجی مادون قرمز نشان داد که پیک های شاخص گروه های عاملی کافیین در طیف نمونه کلوییدوزوم بارگذاری شده ظاهر گردیده و موقعیت آن جابه جا شده است. نتایج آزمون حرارتی نشان داد که اختلاف نقطه ذوب بین نمونه های کلوییدوزوم با مقادیر متفاوت میکروذرات کربنات کلسیم در فرمول آنها ارتباط دارد. نتایج آزمون پراش اشعه ایکس نیز مبین تغییر در درجه کریستالی کافیین بود. نمونه کلوییدوزوم بعد از 5 ساعت، رهایش کافیین در آب را حداکثر تا 55 درصد ادامه داد. این در حالی است که با اعمال شرایط دهان در همان دما برای این نمونه، میزان رهایش کافیین بارگذاری شده 33 درصد افزایش نشان داد. به طورکلی، نتایج آنالیز دستگاهی و آزمون رهایش نشان داد که کافیین درون شبکه هیدروژلی آلژینات به خوبی ریزپوشانی شده است و رهایش مناسبی در شرایط شبیه سازی شده دهان دارد.