اثر توانمند سازی ساختاری بر تعهد حرفه ای داوران لیگ برتر فوتبال ایران با میانجی گری ویژگی های شغلی

هدف از پژوهش حاضر اثر توانمند سازی ساختاری بر تعهد حرفه ای داوران لیگ برتر فوتبال مردان و زنان ایران با میانجی گری ویژگی های شغلی بود. تحقیق از نظر هدف، کاربردی و بر اساس شیوه ی گردآوری داده ها توصیفی- همبستگی بود. جامعه ی آماری شامل 185 نفر داور (130 مرد و 55 زن) بود که همه آنها به نمونه ی تحقیق انتخاب شدند. ابزارهای گرد آوری داده ها شامل ترکیب پرسشنامه ی توانمندسازی ساختاری کردناییج و همکاران (1394) و کانتر (1993)، پرسشنامه ی تعهد حرفه ای آرانیا و همکاران (1999) و ویژگی های شغلی جاکو (2004) بود. سوالات این سه پرسشنامه 46 عدد در مقیاس 5 ارزشی لیکرت بود. 10 نفر از متخصصین مدیریت ورزشی و کارشناسان داوری، روایی صوری و محتوایی پرسش نامه ها را تایید کردند. روایی همگرا و واگرا از طریق شاخص فورنل و لارکر تایید شد. پایایی ترکیبی هر سه پرسش نامه به ترتیب 92/0، 89/0 و 84/0 و پایایی کل پرسش نامه نیز از طریق ضریب آلفای کرونباخ 85 % بدست آمد. جهت تحلیل داده ها از روش مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار Smart PLS استفاده شد. بر طبق نتایج، فقط اثر توانمند سازی ساختاری بر تعهد حرفه ای 875/1T-Value= و 129/0- = ß منفی و غیر معنی دار بود. اما اثر توانمند سازی ساختاری بر ویژگی های شغلی671/5T-Value=، اثر ویژگی های شغلی بر تعهد حرفه ای 708/6T-Value= و اثر توانمندسازی ساختاری بر تعهد حرفه ای با میانجی گری ویژگی های شغلی 549/4T-Value=) مثبت و معنی دار گزارش شدند. همچنین تسهیم اطلاعات در بین ابعاد توانمندسازی ساختاری، دلبستگی در بین ابعاد تعهد حرفه ای و تنوع مهارت در بین ویژگی-های شغلی، بالاترین میانگین ها را به خود اختصاص داد.