اثر نوع محیط کشت پایه و تنظیم کننده های رشد گیاهی بر کشت درون شیشه ای .Sorbus persica Hedl

بارانک ایرانی (Sorbus persica Hedl.) درختی کند رشد از تیره رزاسه و از گونه های انحصاری ایران و در حال انقراض است. از لحاظ ذخیره ژنی، حفظ زیست محیطی و کاربرد دارویی حایز اهمیت است. به منظور تکثیر درون شیشه ای این گونه به روش کشت جوانه جانبی، پژوهشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه سطح محیط کشت و سه سطح سیتوکینین در سه تکرار اجرا شد. برای شاخه زایی، محیط های کشت DKW، WPM و MS حاوی سیتوکینین های BAP، Kin و 2ip و برای ریشه زایی، محیط های کشت DKW، WPM و MS کامل و تغییر یافته با اکسین های IBA و NAA به صورت مجزا و کاربرد متوالی بررسی شدند. نتایج نشان داد که بهترین تیمار سترون سازی، کاربرد متوالی محلول هیپوکلریت سدیم 20% (حجمی/حجمی، 15 دقیقه) و کلرید جیوه 0.1% (3 دقیقه) در فصل تابستان بود. تکثیر بهینه و رشد طولی شاخساره ها در محیط کشت MS با تنظیم کننده های رشد IBA (0.01 میلی گرم در لیتر)، Kin (0.25 میلی گرم در لیتر) و BAP (3 میلی گرم در لیتر) مشاهده شد. همچنین، ریشه زایی بهینه در محیط کشت DKW با یک چهارم غلظت عناصر بیش مغذی حاوی هورمون های NAA+IBA (0.3+0.3 میلی گرم در لیتر) بدست آمد.