مقایسه اثربخشی آموزش یوگا مبتنی بر ذهن آگاهی و مدیریت خود بر رفتارهای خودآسیب رسان نوجوانان

رفتار های خودآسیب رسان در هر جامعه ای از موارد جدی تهدید کننده سلامت نوجوانان است که احتمال نتایج مخرب جسمی، روانشناختی و اجتماعی را برای فرد افزایش می دهد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش یوگا مبتنی بر ذهن آگاهی و مدیریت خود بر رفتارهای خودآسیب رسان نوجوانان بود.

روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری بود. در این پژوهش جامعه آماری دانش ‏آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر کرج در سال تحصیلی 1399-1398 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 45 نفر از آنان در دو گروه آزمایش (هر گروه 15 دانش آموز) و یک گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. گروه های آزمایش تحت آموزش یوگا مبتنی بر ذهن آگاهی (12 جلسه 90 دقیقه ای) و آموزش مدیریت خود (12 جلسه 90 دقیقه ای) قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. از سیاهه رفتارهای خودآسیب رسان کلونسکی و گلین (Glenn and Klonsky) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه 24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه‏گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی) انجام پذیرفت.

نتایج نشان داد که هر دو مداخله به کار رفته در این پژوهش می توانند رفتارهای خودآسیب رسان را بهبود بخشند، اما آموزش مدیریت خود بر اساس نتایج آزمون تعقیبی بن فرونی، دارای تاثیر بیشتری بر بهبود رفتارهای خودآسیب رسان بود.

بر اساس نتایج این پژوهش، آموزش یوگا مبتنی بر ذهن آگاهی و مدیریت خود مداخلات موثری در بهبود رفتارهای خودآسیب رسان هستند، اما تاثیر آموزش مدیریت خود بیشتر بود.