پیچیدگی صرفی نوشتار زبان آموزان ایرانی با سطح زبانی مبتدی متوسط در سبک های نگارشی توصیفی، توضیحی و روایتی

پیچیدگی قواعد حوزه صرف، یکی از بخش های پیچیدگی زبانی می باشد، که در سال های اخیر به طور گسترده ای مورد توجه محققان قرار گرفته است. مطالعات انجام شده در این حوزه بر یک سبک نگارشی تمرکز داشته اند، بنابراین نتایج انها جامع نمی باشد. این پژوهش به بررسی تاثیر سبک های نگارشی (توصیفی، روایتی و توضیحی) بر پیچیدگی صرفی نوشتار زبان اموزان ایرانی پرداخته است. برای انجام این تحقیق 87 نفر زبان اموز خانم و اقا با سطح زبانی مبتدی متوسط از چندین اموزشگاه زبان در شهر قزوین شرکت کرده اند. این زبان اموزان پس از گذراندن ازمون تعیین سطح اکسفورد از میان 127 نفر انتخاب شدند. زبان اموزان در طی سه هفته متوالی، هر هفته به عنوان بخشی از فعالیت کلاسی شان انشایی در یکی ازسه سبک نگارشی ذکر شده نوشتند. پیچیدگی قواعد صرف فعلی و اسمی نوشته های جمع اوری شده با استفاده از شاخص پیچیدگی صرفی محاسبه شد. نتایج به دست امده با استفاده از ازمون های فریدمن و ویلکاکسون مورد بررسی قرار گرفت. به این ترتیب مشخص شد که میزان پیچیدگی صرفی مربوط به اسم در سه سبک نگارشی توصیفی، توضیحی و روایتی تفاوت معناداری ندارد. در حالی که درمیزان پیچیدگی صرفی مربوط به فعل در سه سبک ذکر شده تفاوت معناداری مشاهده شد. به گونه ای که در سبک نگارشی روایتی میزان بیشتری از پیچیدگی صرف فعلی به کار گرفته شده است. یافته های این تحقیق می تواند کاربرد های نظری و اموزشی برای محققان و معلمان زبان انگلیسی داشته باشد.