چندمعنایی در ترکیب های دارای ساخت [X be-VPRES]: تحلیلی در چارچوب نظری صرف ساخت

هدف این مقاله بررسی ساخت ترکیبی [X be-VPRES] در زبان فارسی از دیدگاه انگاره ی صرف ساخت است. این پژوهش پدیده ی چندمعنایی را در ساخت مورد نظر بررسی کرده است، طرحواره ی این ساخت و همچنین زیرطرحواره های آن را مشخص می کند، و همچنین ساختار سلسله مراتبی این ساخت را در واژگان فارسی زبانان بررسی خواهد کرد. داده های پژوهش از فرهنگ بزرگ سخن (1381) گردآوری شده اند و در مواردی با لغت نامه ی دهخدا (1390) مطابقت داده شده اند. البته اگر معنای برخی واژه ها مشخص نبود، از کتاب ریشه یابی تاریخی اصطلاحات فارسی (پرتوی آملی، 1391) نیز استفاده شده است. در مجموع، سی و نه واژه از این استخراج شد که همگی مورد بررسی قرار گرفتند. رویکرد پژوهش حاضر، کاربردبنیاد و ساخت بنیاد و بر پایه ی انگاره ی صرف ساخت است و سعی پژوهشگران در این پژوهش بر آن بود که طرحواره ی ساختی و ساخت این واژه ها را مشخص نمایند. برای این منظور، معنای واژه ها در قالب مثال های واقعی از پیکره ی زبانی مورد بررسی قرار گرفتند؛ علاوه بر این به رابطه ی معنایی موجود بین دو جزء غیرفعلی و فعلی نیز توجه شده است. به کمک این دو مولفه داده های مورد نظر در پنج گروه معنایی متفاوت طبقه بندی شدند. یافته های پژوهش نشان داد که این ساخت در زبان فارسی ساختی چندمعناست. این چندمعنایی در سطح ساخت دیده می شود، از همین روست که چندمعنایی مورد نظر را ساختی می دانیم. با مطالعه ی داده ها مجموعا پنج معنای کنشگر، بهره ور، کنش پذیر، ویژگی و پذیرنده در این ساخت یافت شد. بررسی این معانی نشان می دهد که همه ی معانی به دست آمده به نوعی مرتبط با رابطه ی موجود بین اجزای ترکیب است. بنابراین، انتزاعی ترین یا طرحواره ای ترین معنا در این نوع ساخت را می توان «هستار مرتبط با کنش XV» در نظر گرفت که در رابطه ای سلسله مراتبی بر پنج ساخت دیگر که هر یک معنای مشخص تری دارند، اشراف دارد. در واقع، این پنج ساخت زیرطرحواره های ساخت انتزاعی بالادست محسوب می شوند که برخی ویژگی های آن را به ارث می برند.