بررسی روند تخریب بیشه زارهای پده حاشیه رودخانه کارون در بازه زمانی 20 ساله با استفاده از تصاویر ماهواره لندست

گونه درختی پده به علت تحمل دامنه زیاد درجه حرارت و شوری خاک یکی از مهم ترین درختان در مناطق گرم  و خشک می باشند. این گونه در استان خوزستان به  صورت بیشه زارهایی در حاشیه رودخانه های بزرگ خوزستان به طور وسیع گسترش داشته و اهمیت زیادی از جنبه حمایتی، حفظ دیواره های کران رودی، پناهگاه حیات وحش جانوری، تولید چوب و تامین علوفه دام دارد. در این مطالعه به منظور پایش و تعیین روند تغییرات بیشه زارهای پده در شهرستان گتوند از فنون سنجش از دور، سیستم اطلاعات جغرافیایی و سنجه های سیمای سرزمین بهره گرفته شد. با استفاده از تصاویر سنجنده های TM و OLI-TIRS ماهواره ای لندست 5 و 8، نقشه های کاربری سرزمین در بازه ی زمانی 1377 تا 1397 تهیه گردید. به منظور کمی سازی تغییرات، از سنجه های مختلفی نظیر شاخص بزرگترین پهرو، تعداد پهرو، تراکم و مساحت پهرو استفاده شد. نتایج نشان داد که تعداد لکه های بیشه زارهای پده از 520 لکه در سال 1377 به 1131 لکه در سال 1397 افزایش یافته است، همچنین تراکم پهروها در بازه زمانی 20 ساله، از 5343/0 درصد به 1621/1 درصد رسیده است. نتایج نشان داد که با کاهش وسعت زیستگاه گونه های پده و تکه تکه شدن زیستگاه آن ها، تراکم در واحد سطح افزایش یافته است. تکه تکه شدن زیستگاه باعث کاهش موفقیت زادآوری، بقا و افزایش رقابت بین گونه ای می شود و همچنین با از بین رفتن پیوستگی سیمای سرزمین، ساختار کلی جامعه نیز تغییر می کند، بنابراین نتایج به دست آمده بیانگر روند در حال تخریب بیشه زارهای پده در منطقه می باشد.