مقایسه اثر اصلاح دیواره ای با گلیسیدیل متاکریلات و انیدریدمالئیک بر خواص فیزیکی، مکانیکی و زیستی چوب پلیمر استایرن

اصلاح چوب با اصلاح کننده های دیواره ای مانند اپوکسیدها و انیدریدها می تواند به تغییر خواص کاربردی چوب منتهی شود. این احتمال وجود دارد که تغییر شرایط واکنش در اصلاح با ترکیبات شیمیایی دارای واکنش پذیری متفاوت، اثر مطلوب تری بر خواص چوب داشته-باشد. این پژوهش با هدف بررسی اثر اصلاح دیواره ای با گلیسیدیل متاکریلات و انیدریدمالییک بر خواص کاربردی چوب پلیمر صنوبر-استایرن انجام شد. نمونه های آزمونی به 10 گروه شاهد، اشباع با مونومر استایرن، و اصلاح تلفیقی دیواره ای (گلیسیدیل متاکریلات یا انیدریدمالییک) در 4 غلظت 10، 20، 30 و 40 درصد/ اشباع با مونومر استایرن تفکیک شدند. اصلاح دیواره ای با افزایش معنی دار وزن و نرخ تبدیل مونومر به پلیمر، موجب بهبود آب گریزی و ثبات ابعاد نمونه های چوب پلیمر گردید که برای گلیسیدیل متاکریلات بیش از -انیدریدمالییک بود. با افزایش غلظت گلیسیدیل متاکریلات از 30 به 40 درصد و حجیم شدگی دیواره سلولی، احتمالا ترک هایی در دیواره ایجاد شد که به افزایش جذب آب و تغییرات ابعاد انجامید. وجود مونومر در کنار اصلاح دیواره ای با کاهش قطبیت چوب، توزیع مناسب مونومر در ساختار چوب، و بهبود اتصال پلیمر و چوب، سبب افزایش خواص مکانیکی فرآورده چوب پلیمر شد که در نمونه های اصلاح شده با گلیسیدیل متاکریلات/استایرن، بیشترین بهبود را نشان داد. اصلاح دیواره با انیدریدمالییک و گلیسیدیل متاکریلات از طریق کاهش گروه های هیدروکسیل، تغییر ساختار هلوسلولز، و حضور پلیمر به عنوان یک مانع فیزیکی سخت در چوب، از توسعه میسیلیوم های قارچ جلوگیری نمود. اثر گلیسیدیل متاکریلات تا غلظت 20 درصد در تلفیق با مونومر بر بهبود مقاومت زیستی محسوس تر بود و با افزایش غلظت به 40 درصد، اختلاف آماری معنی داری با انیدریدمالییک مشاهده نشد. بهبود خواص مکانیکی نمونه های اصلاح شده را می توان به تشکیل پلیمرها با کارایی عالی و اثر خوب کمپلکس پلیمر با دیواره های سلولی نسبت داد. اثر گلیسیدیل متاکریلات تا غلظت 20 درصد در اغلب خواص محسوس تر از انیدریدمالییک بود، ولی با افزایش غلظت و احتمالا ظهور ترک هایی در دیواره سلولی، کارآمدی اصلاح انیدریدمالییک بیشتر از گلیسیدیل متاکریلات شد.