تاثیر قارچ مایکوریزا و عناصر تغذیه ای بر بعضی از صفات دانهال پسته در برهمکنش با بیمارگر Phytophtora drescleri

پسته یکی از مهم ترین اقلام صادراتی ایران است. یکی از بیماری هایی که در بیشتر مناطق پسته کاری به درخت پسته خسارت وارد می کند بیماری گموز با عامل Phytophthora drescleri است. قارچ های مایکوریزا از جمله میکروارگانیسم های موفق در زمینه کنترل بیولوژیک و از عوامل تاثیرگذار بر کاهش شدت بروز بیماری های پوسیدگی ریشه هستند. عناصر غذایی قادر به افزایش سطح تحمل یا مقاومت گیاهان به بعضی بیماری ها نیز هستند. در این پژوهش با استفاده از قارچ های مایکوریزا و عناصر غذایی مختلف به مبارزه با بیماری گموز پرداخته شد. در این مطالعه ابتدا ترکیبات سولفات آمونیوم، سولفات پتاسیم و سوپرفسفات تریپل علیه این بیماری به کار گرفته شد. نتایج نشان داد که بیشترین میزان کاهش رشد قارچ بیمارگر مربوط به غلظت 2500 پی پی ام ترکیب سولفات آمونیوم با میزان 16/67 درصد نسبت به شاهد بود. در بخش دوم این مطالعه تاثیر تیمارهای مختلف شامل استفاده از قارچ مایکوریزا و سولفات آمونیوم هر کدام به تنهایی و همچنین ترکیب این دو در کاهش بیماری ناشی از بیمارگر P. drescleri بر روی صفاتی مانند وزن تر و خشک ریشه و اندام های هوایی و همچنین میزان عناصر فسفر، نیتروژن و پتاسیم مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت میزان بیان دو ژن پراکسیداز و کاتالاز در این مطالعه ارزیابی شد. نتایج نشان داد زمانی که از تیمار قارچ مایکوریزا و سولفات آمونیوم به صورت همزمان استفاده شد، بیشترین وزن خشک و تر اندام هوایی و ریشه، در مورد هر دو رقم سرخس و بادامی زرند در عدم حضور بیمارگر، مشاهده شد.