بررسی مقایسه ای دو بافت مو و ناخن برای زیست پایی سلامت عمومی در مواجهه باجیوه

جیوه سمی ترین فلز سنگین در زیست بوم است و جوامع انسانی با مصرف فرآورده های دریایی و پرکردگی دندان ها با آمالگام در معرض تاثیرات زیان بار آن هستند. بررسی کارآیی شبکه های غیرتهاجمی (موهای سرو  ناخن های دست و پا) برای زیستپایی جیوه کل هدف این پژوهش بود.

نمونه موهای جلوی سر،پس سر و ناخن های دست وپا از 40 نفر از دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس که رژیم غذایی و تعداد آمالگام دندانی مشابهی داشته و در یک محدوده سنی بودند، گرفته شد. غلظت جیوه کل بادستگاهLECO AMA 254 (USA) ا اندازه گیری شد.

میانگین (اشتباه معیار) غلظت جیوه کل درموهای جلوی سر (48)662،موهای پس سر (48)644،ناخن های دست (70)565 وناخن های پا (39)375 نانوگرم برگرم وزن خشک بود. ضریب تغییرات جیوه کل درموهای سر کمترین و درناخن های دست از همه بیشتر بود. میزان جیوه کل درتمام پایشگرها به جز ناخن های دست بایکدیگر همبستگی مثبت داشتند. میزان جیوه کل ناخن های پا اگرچه از همه پایین تر بود، اما باتمام پایشگرهای دیگر همبستگی مثبت نشان می داد و ضریب تغییرات حدواسطی داشت.

استفاده ازموهای سر و ناخن های پا در زیستپایی جیوه کل قابل اعتمادتر است. جیوه کل ناخن های دست شاخص مناسبی برای پایش بهداشت عمومی جوامع نمی باشد.