اثر تمرین هوازی و کپسایسین بر بیان Pdx1 و GLUT2 بافت پانکراس موش های تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب

شواهد نشان می دهد که رژیم غذایی پرچرب (HFD) باعث هیپرانسولینی و اختلال در عملکرد جزایر پانکراس همراه با مقاومت به انسولین در بافت چربی می شود. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی اثر تمرین هوازی همراه با کپسایسین بر بیان Pdx1 و GLUT2 بافت پانکراس موش های HFD بود.

روش ها: 

در این مطالعه ی تجربی، 40 سر موش صحرایی نر ویستار به مدت 8 هفته با رژیم غذایی نرمال (8=n، ND) و رژیم غذایی پرچرب (HFD) (32=n) تغذیه شدند. بعد از هشت هفته همه موش ها به 5 گروه: رژیم غذایی نرمال (ND)، رژیم غذایی پرچرب (HFD)، رژیم غذایی پرچرب-تمرین (HFDT)، رژیم غذایی پرچرب-کپسایسین (HFDCap) و رژیم غذایی پرچرب-تمرین-کپسایسین (HFDTCap) تقسیم شدند. گروه های تمرین به مدت هشت هفته برنامه ی دویدن هوازی با شدت متوسط (60-50% VO2max، 25-15 متر/دقیقه، 60-30 دقیقه/روز، پنج روز/هفته) را روی تردمیل انجام دادند. کپسایسین (mg/kg/day 4) یک بار در روز به صورت خوراکی با گاواژ خورانده شد. داده ها با استفاده از ANOVA در سطح معنا داری 05/0 < p آزمون شد.

یافته ها: 

نتایج نشان داد بیان Pdx1 و GLUT2 در گروه های HFDT (به ترتیب 002/0=P و 003/0=P)، HFDCap (به ترتیب 022/0=P و 026/0=P) و HFDTCap (به ترتیب 000/0=P و 000/0=P) افزایش معنی داری داشت. همچنین افزایش معنی داری در بیان Pdx1 و GLUT2 در گروه HFDTCap نسبت به HFDCap (به ترتیب 037/0=P و 044/0=P) مشاهده شد.

نتیجه گیری: 

نتایج نشان داد که HFD باعث اختلال در عملکرد سلول های β پانکراس شده و تمرین هوازی به تنهایی و همراه با کپسایسین با افزایش بیان Pdx1 و GLUT2، احتمالا می تواند عملکرد سلول های جزایر را بهبود ببخشد.